تست فرا- حساس تروپونین

تست فرا- حساس تروپونین: چالش‌ها و فرصت‌ها برای آزمایشگاه‌ها و پزشکان

دکتر هادی محسنی

 

امروزه تحولی اساسی در نقش آزمایشگاه در زمینه درمان بیماری‌های قلبی عروقی حاد و مزمن رخ داده است. بیومارکرهای قلبی اکنون، در تشخیص و درمان بیماری‌های قلبی حاد نقشی محوری ایفا می‌کنند. حتی سنجش تروپونین های قلبی T و  I (cTnT و cTnI) ابتدا دو بار تعریف سپس در خود تعریف نوین انفارکتوس حاد میوکارد وارد گردیده است؛ و همچنین توسط انجمن کاردیولوژی اروپا به‌عنوان یک عامل محوری در درمان موارد مشکوک به انفارکتوس حاد میوکارد بدون صعود قطعه ST (NSTEMI) به رسمیت شناخته شده است.

علت گزینش cTnT و cTnI به‌جای روش‌های قبلی این بود که در همان ابتدا نشان داده شد که تقریباً یک‌سوم بیمارانی که مشکل قلبی عروقی آن‌ها در نهایت چیزی غیر از انفارکتوس حاد میوکارد تشخیص داده می‌شود یا تشخیص احتمالی آن‌ها آنژین ناپایدار است، مقادیر قابل‌سنجشی از تروپونین دارند و این میزان تروپونین با پروگنوز بد همراهی دارد. سنجش تروپونین قلبی هم از نظر تشخیصی و هم اعلام پیش‌آگهی بر سنجش آنزیم‌های قلبی برتری داشت، اما درعین‌حال 10 تا 50 برابر گران‌تر بود. برای توجیه این هزینه بالا، آزمایش تروپونین، به‌عنوان «بلیط طلایی» به پزشکان اورژانس و کاردیولوژیست‌ها «فروخته» شد چرا که (ادعا می‌شد) کاملاً مختص قلب است، تشخیص انفارکتوس حاد را با اعتماد بالا ممکن می‌سازد و فقط یک‌بار سنجش آن در فاصله 12-10 ساعت از زمان بروز درد قفسه صدری یا پذیرش در بیمارستان کفایت می‌کند. از آزمایش تروپونین با شور و شوق استقبال گردید و حتی در آن زمان برخی گفتند که دیگر تشخیص بالینی نقش و اهمیت خود را از دست داد و به کناری نهاده شد. در آن موقع روش‌های سنجش تروپونین غیر حساس بود، میزان آن در افراد سالم و نرمال غیرقابل‌اندازه‌گیری بود و محدوده تصمیم‌گیری برای تطابق با تشخیص انفارکتوس حاد میوکارد بر اساس معیارهای سازمان جهانی بهداشت، بهینه شده بود. لذا تقاضا برای تست تروپونین و به‌کارگیری آن موجه به نظر می‌رسید. بدین ترتیب دوران تروپونین آغاز شد. بحث‌هایی درباره تفاوت‌های نسبی در روش‌های مختلف ارزیابی جریان داشت اما عمده‌ترین جدل بر روی افزایش تروپونین در نارسایی کلیه بود چرا که واقعیت ناراحت‌کننده این بود که هر دو نوع تروپونین T و I در نارسایی کلیه افزایش نشان می‌دادند و این میزان افزایش حتی با روش‌های آن زمان نیز قابل‌اندازه‌گیری بود. این نکته نیز مورد غفلت واقع می‌شد که مرگ ناگهانی قلبی شایع‌ترین علت مرگ در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه می‌باشد.

روش‌های اولیه آزمایش تروپونین به‌مرور پیشرفت نمودند و نهایتاً نسل موجود روش‌های فرا-حساس (دارای حساسیت بالا) پدید آمد. روش سنجش فرا-حساس، نوع جدیدی از تروپونین را اندازه‌گیری نمی‌کند. تعریف این روش از دیدگاه عمل‌گرایانه آن است که ضریب تغییر (CV) 10 درصدی، در یک جمعیت مرجع زیر صدک 99 قرار گیرد و همچنین بتواند تروپونین بالاتر از مقادیر تشخیصی را حداقل در 50% آن جمعیت اندازه‌گیری کند. ارتقاء روش سنجش تروپونین هم از میل و اراده سازنده‌ی آن و هم از الزامات برخاسته از بازتعریف انفارکتوس حاد، نشاءت می‌گرفت و بازتعریف اولیه صدک 99 را به‌عنوان حد تصمیم‌گیری تعیین نموده و توصیه می‌نمود که این سنجش باید با ضریب تغییر کمتر از 10% انجام شود. فقط تعریف جهانی بود که افت‌وخیز (بالا و پایین رفتن)‌‌‍‍‍ تروپونین را در نظر می‌گرفت (تغییر دلتا).   پیشرفت تدریجی در حساسیت روش‌های اندازه‌گیری تروپونین باعث شده که موارد فراوانی از این وضعیت‌ها و بیماری‌ها پیدا شود که در آن‌ها تروپونین بالا رفته اما انفارکتوس حاد میوکارد اتفاق نیفتاده است. مواجهه با چنین شرایطی باعث شده که یک پزشک اورژانس به نام باب جس وقتی بگوید: «وقتی‌که روش سنجش تروپونین غیرحساس بود، نتایج حاصله بسیار مفید و راه گشا بودند اما اکنون‌که روش سنجش آن حساس و بسیار دقیق شده دیگر نتایج حاصله چندان به‌دردبخور نیستند.»

به‌هرحال باید به خاطر داشت که همواره نشان داده شده است که بالا رفتن تروپونین، صرف‌نظر از علت آن در روشن کردن پروگنوز نقش دارد. در شرایط حاد با یک پاتولوژی معین، مانند آمبولی ریوی آن دسته از بیماران که تروپونین بالایی دارند، به شکل معناداری، پروگنوزشان بدتر است. همین‌طور در افراد شدیداً بدحال بستری در ICU بالا بودن تروپونین نشانه وخیم بودن عاقبت بیمار است. این مطلب در مورد بیماری‌های مزمن هم صدق می‌کند به‌طوری‌که بالا رفتن تروپونین در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی یا کلیوی پروگنوز آنان را در طولانی‌مدت بدتر می‌کند. در مطالعات جمعیتی افزایش تروپونین به بالای صدک 99 نشان از وجود بیماری‌های فاقد علامت (ساب کلینیکال) دارد و احتمال خطر را در بلندمدت بالا می‌برد.

چنین استنباط می‌شود که استفاده از تست فرا-حساس باعث می‌گردد تعداد زیادی از افراد با تروپونین بالا تشخیص داده شوند که مشکل آن‌ها اهمیت خاص بالینی ندارد؛ اما نشان داده شده است که این کاهش آستانه تشخیصی می‌تواند بیمارانی را نیز کشف کند که در معرض خطر قابل‌توجه قرار داشته و از درمان سود می‌برند. اگرچه تعداد کل بیمارانی که مبتلا به انفارکتوس حاد میوکاردتشخیص داده می‌شوند، چندان بالا نمی‌رود اما تست فرا-حساس تروپونین تشخیص انفارکتوس حاد میوکارد در زنان را بهتر می‌کند. به‌علاوه غالباً این مسئله مورد غفلت قرار می‌گیرد که اکثر کسانی که با درد در قفسه سینه مراجعه می‌نمایند میزان تروپونین‌شان در حد طبیعی است. اگر میزان تروپونین زیر صدک 99 باشد نشان از پروگنور خوب دارد و چنانچه بالای صدک 99 باشد خبر از یک بیماری نهفته و زمینه‌ای می‌دهد که لزوماً انفارکتوس حاد میوکارد نیست اما همچنان مستلزم ارزیابی مناسب می‌باشد.

 

استراتژی‌هایی برای استفاده از تست‌های حساس و فرا-حساس تروپونین برای تشخیص افتراقی بیماران مبتلا به درد قفسه سینه

این استراتژی‌ها را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد

1- استراتژی‌های مبتنی بر صدک 99

2- استراتژی‌های مبتنی بر اصلاح ضریب خطای تست‌ها  3- استراتژی‌های مبتنی بر آستانه‌های جدید تصمیم‌گیری

 

 

استراتژی‌های متعارف مبتنی بر صدک 99

تصور کلی این است که اکثر پزشکان و آزمایشگاه‌ها با بازتعریف و تعریف جهانی انفارکتوس میوکارد آشنا و حتی در ارائه آن دخیل هستند. توصیه اولیۀ NICE (موسسه ملی برتری بالینی انگلستان) مبنی بر انجام یک نوبت تست تروپونین در فاصله زمانی 12-10 ساعته از شروع درد قفسه سینه یا پذیرش در بیمارستان الزامات مالی و اجرائی (در فرایند عملی آزمایش) را به دنبال داشت. دستورالعمل‌های بعدی توصیه می‌کردند که یک نوبت آزمایش در بدو پذیرش و نوبت دیگر پس از گذشت 9-6 ساعت انجام شود. مقالات اولیه درباره‌ی تست‌های فرا-حساس، دقت تشخیص بسیار خوبی (مساحت زیر منحنی مشخصه عملکرد سیستم یا ROC برابر 0/96) را در نمونه‌های گرفته‌شده در زمان پذیرش، نشان داد که البته زمان انجام آن‌ها مستقل از زمان نمونه‌گیری بود. به‌هرحال در اینجا اشکالاتی به چشم می‌خورد، از جمله اینکه در آن زمان، تشخیص‌ها در صدک 99 موجود، با یک تست فراحساس به‌عنوان مرجع استاندارد یا حتی یک تست متعارف مقایسه نمی‌گردید، نمونه‌ها نیز به‌صورت درهم گرفته می‌شد و شامل بیمارانی که MI همراه با صعود قطعه TS داشتند نیز، می‌گردید (حال‌آنکه در این دسته از بیماران تست‌های بیوشیمی از قبیل تروپونین جزو اقدامات ضروری اولیه نیستند). استفاده از نمونۀ زمان پذیرش و سه ساعت پس‌ازآن، ابتدا توسط ESC (انجمن کاردیولوژی اروپا) توصیه گردید و متعاقباً، به دنبال مشاهده نتایج یک مطالعه مروری مبتنی بر شواهد و صرفه‌جوئی، توسط NICE هم تائید گردید. در اینجا نیز اشکالاتی مشاهده می‌شود. در یک مطالعه دقیق که در یک‌رشته مشاهدات آینده‌نگر، تروپونین را به‌عنوان بخشی از تشخیص مرجع موردبررسی قرار می‌داد نشان داده شد که تشخیص MI نهایی با حساسیت 100% تنها زمانی حاصل می‌شد که نمونه در فاصله 8 ساعت پس از شروع علائم (6 ساعت پس از پذیرش بیمار) گرفته می‌شد. در مطالعه مروری NICE نیز نه‌تنها صحت تشخیص بلکه مقرون‌به‌صرفه بودن نیز مدنظر قرار می‌گیرد لذا در صورت به‌کارگیری استراتژی تشخیص سه‌ساعته سنجش تروپونین به‌عنوان بخشی از ارزیابی بالینی محسوب می‌شود. انجام تست‌های دیگر و یا پذیرش و بستری نمودن بیمار ممکن است علیرغم نرمال بودن تروپونین 3 ساعته ضروری باشد.

 

 استراتژی‌های پیش‌تاختۀ صدک 99

(توضیح مترجم: در این مبحث منظور از دلتا تروپونین، تغییر و افت‌وخیز آن است که فرمول محاسبه‌ای خاص خود را دارد).

این استراتژی‌ها توسط جامعه پزشکی اورژانس استرالیا، فعالانه مورد پژوهش قرار گرفته‌اند. آن‌ها نشان داده‌اند که ترکیب کردن روش جداسازی بیماران کم‌خطر (توسط ارزیابی نظام‌یافته بالینی یا ابزار نمره‌دهی ریسک) با تست تروپونین در زمان پذیرش و دو ساعت بعدازآن، می‌تواند در رد تشخیص MI بسیار کارساز باشد. در اینجا تأکید نه‌فقط بر تشخیص MI، بلکه بر شناسایی آن دسته از بیمارانی است که در روزهای آینده در معرض وقوع حوادث قلبی عروقی کمتری قرار دارند و می‌توان آن‌ها را با خیال راحت مرخص نمود و امیدوار بود که طی 30 روز بعدی به بیمارستان مراجعه نخواهند کرد. لذا این استراتژی تشخیص صد در صد موارد MI را تضمین نمی‌کند، اما بیمارانی را که احتمال مراجعه مجدد دارند، شناسایی می‌نماید. هنگامی‌که این استراتژی با استفاده از تست فرا-حساس (به جای تست حساس متداول) به کار گرفته شود، مطالعه هم‌گروه می‌تواند با کارایی تشخیصی یکسان به جمعیت پرخطر نیز گسترش یابد. این محققین بعد‌ها مطالعه خود را با استفاده از دلتا تروپونین 2 ساعته گسترش داده و نشان دادند که ترکیب تست دلتا تروپونین 2 ساعته با صدک 99، در جمعیت مزبور به عملکرد بهینه تشخیصی منتهی می‌شود.

 

استراتژی‌های مبتنی بر اصلاح خطای تست

این استراتژی‌ها بر این اساس استوارند که با ترکیب استفاده از دلتا تروپونین و تعیین محدوده تصمیم‌گیری برای تروپونین در نزدیکی صدک 99 می‌توان تشخیص آسیب حاد میوکارد را رد یا تائید نمود. بیماران بر اساس مقدار تروپونین در نمونۀ زمان پذیرش و یک ساعت پس‌ازآن و محاسبه مقدار دلتا تروپونین در نمونۀ یک ساعت پس از پذیرش به سه دسته تقسیم می‌شوند. در آن دسته از بیماران که تروپونین آن‌ها زیر صدک 99 یا محدوده‌ی تصمیم‌گیری است و هیچ‌گونه تغییری نیز در دلتا تروپونین آن‌ها وجود ندارد، انفارکتوس حاد میوکارد AMI رد می‌شود؛ اما در آنان که میزان تروپونین بالاتر از حد تصمیم‌گیری همراه با تغییر تروپونین (دلتا) دارند، وجود AMI تائید می‌شود؛ اما دو گروه دیگر که یا میزان تروپونین طبیعی همراه با تغییر قابل‌ملاحظه دلتا تروپونین و یا میزان تروپونین بالا همراه با دلتا تروپونین طبیعی دارند، بینابینی تلقی شده و نیازمند انجام اقدامات تشخیصی بیشتری هستند. مطالعه اولیه از تروپونین T با حد تصمیم‌گیری 12ng/L و میزان تغییر (دلتا تروپونین) 3ng/L استفاده نموده و مدعی حساسیت (میزان پیشگویی منفی) 100% بود. یک مطالعه دیگر که بعداً توسط چند مؤسسه انجام شد این نتایج را با قدری کاهش در میزان حساسیت، آشکارا تائید نمود.

مطالعات مشابهی نیز درباره‌ی تروپونین قلبی I  فراحساس نیز وجود دارد. این یافته‌ها پتانسیل بالایی برای کاربرد گسترده دارند و در دستورالعمل‌های جدید ESC نیز گنجانده شده‌اند. گرچه در بیان به انفارکتوس حاد میوکارد اشاره می‌شود اما الگوریتم عملاً آسیب حاد میوکارد را رد یا تائید می‌کند، نه انفارکتوس حاد میوکارد  (AMI را و لذا اعتبارسنجی ثانوی ضروری می‌باشد.

 

آستانه‌های نوین تصمیم‌گیری برای تروپونین قلبی

استراتژی‌های فوق‌الذکر، همگی استراتژی‌های مرسوم و متداول می‌باشند که مبتنی بر تعریف جهانی بوده و رسالت آن‌ها تشخیصی است اما آستانه‌های جدید تصمیم‌گیری بر این اساس بنا شده‌اند که به‌وسیله سطح خاصی از تروپونین ریسک حوادث قلبی را در یک بازه زمانی کوتاه (معمولاً 30 روزه) پیش‌بینی کنند و لذا روشن‌کننده پیش‌آگهی یا پروگنوستیک می‌باشند و تشخیص‌ محور نیستند (به دیگر سخن هدفشان تشخیص MI نیست بلکه می‌خواهند پروگنوز بیماری را معین کنند). مقصود این استراتژی‌ها یافتن حتی، جزئی‌ترین سطح از تروپونین (معمولاً منطبق بر کمترین حد قابل‌اندازه‌گیری) است که فقط در یک نمونه، آن‌هم نمونه بدو پذیرش، جستجو می‌شود و بیانگر آسیب وارده به میوکارد می‌باشد. نشان داده شده که در این رویکرد برای cTnT حساسیت 99/8% و برای cTnI حساسیت 99/9% قابل حصول می‌باشد اما باید به خاطر داشت که این استراتژی هرگز حساسیت 100% را برآورده نمی‌کند و میزان قابل قبولی از اشتباه تشخیصی به‌ناچار رخ می‌دهد. علاوه بر این، استراتژی مزبور ممکن است درباره بیمارانی که خیلی زود (کمتر از 2 ساعت پس از بروز MI) به بیمارستان مراجعه می‌کنند چندان کارایی نداشته باشد و استفاده هم‌زمان از قضاوت بالینی و تفکیک بیماران بر اساس میزان خطر احتمالی ضروری می‌باشد.

 

تست فرا-حساس تروپونین برای مدیریت بیماری‌های مزمن

توانایی تست تروپونین فراحساس برای ارائه اطلاعات پیش‌آگهی هم در افراد سالم و هم در مبتلایان به بیماری‌های مزمن کاملاً ثابت و مستند شده است و همان‌طور که در بالا اشاره شد می‌تواند مبنای استفاده از این تست در تصمیم‌گیری درباره بیماران مبتلا به درد حاد قفسه سینه باشد. سؤالی که در اینجا پیش می‌آید این است که آیا تست تروپونین فراحساس می‌تواند ابزاری برای پایش تأثیر درمان نیز باشد؟ ابزارهای موجود ارزیابی خطر برای پیشگیری اولیه بیماری‌های قلبی عروقی کارایی نسبتاً ضعیفی دارند و نشان داده شده که افزودن تست cTnT  فرا-حساس، فرآیند ارزیابی خطر را بهبود می‌بخشد. تحلیل مجموعه‌ای از نمونه‌ها در یک کارآزمایی بالینی کنترل‌شده و تصادفی که در اصل برای بررسی تأثیر پراوستاتین انجام شده بود، نشان داد که مقادیر پایین تروپونین فراحساس ریسک حوادث قلبی را در زمان پیگیری درمان به‌خوبی پیش‌بینی می‌کرد (ارائه‌شده توسط Mills در گردهمایی سالانه ESC). به‌علاوه در بررسی مواردی از درمانهای اتفاقی هرجا cTnI پایین می‌آمد، ریسک نسبت به موارد بالای cTnI، تنزل می‌یافت. در بیماران مبتلا به نارسائی کلیوی نیز تغییر شیوه درمانی دیالیز، میزان افزایش تروپونین را کنترل می‌کرد گرچه این یافته‌ها جذاب به نظر می‌رسند اما آنچه ذکر شد مواردی از مطالعات مشاهده‌ای است و قطعاً انجام کارآزمایی‌های مداخله‌ای ضروری می‌باشد، چرا که مشاهده یا پیشگوئی خطر به معنی تأثیر یک مداخله نیست.

پس نتیجه می‌گیریم که استفاده از تست فرا-حساس تروپونین، امکانات قابل‌توجهی را برای بهبود روش پیگیری بیماران مبتلا به درد قفسه سینه یا انفارکتوس حاد میوکارد فراهم می‌آورد نمونه‌ای از یک الگوریتم تشخیصی بر اساس شواهد موجود، در شکل 1 نشان داده شده است.

شکل 1- الگوریتم تشخیصی برای مدیریت سریع درد قفسه سینه با استفاده از سنجش تروپونین فرا- حساس

 

 

این مقاله برگردانی است از:

High-sensitivity troponin measurements: challenges and opportunities for the laboratory and the clinician

Paul Collinson

Annals of Clinical Biochemistry

2016, Vol. 53(2) 191–195

 

منابع:

1. Myocardial infarction redefined – a consensus document of The Joint

European Society of Cardiology/American College of Cardiology

Committee for the redefinition of myocardial infarction. Eur Heart J

2000; 21: 1502–1513.

2. Thygesen K, Alpert JS, White HD, et al. Universal definition of myocardial

infarction. Circulation 2007; 116: 2634–2653.

3. Bassand JP, Hamm CW, Ardissino D, et al. Guidelines for the diagnosis and

treatment of non-ST-segment elevation acute coronary syndromes. The task

force for the diagnosis and treatment of non-st-segment elevation acute coronary

syndromes of the European Society of cardiology. Eur Heart J 2007;28: 1598–1660.

4. Hamm CW, Ravkilde J, Gerhardt W, et al. The prognostic value of serum

troponin T in unstable angina [see comments]. N Engl J Med 1992; 327:146–150.

5. Stubbs P, Collinson P, Moseley D, et al. Prospective study of the role of

cardiac troponin T in patients admitted with unstable angina [see comments].

BMJ 1996; 313: 262–264.

6. Collinson PO, Hadcocks L, Foo Y, et al. Cardiac troponins in patients with

renal dysfunction. Ann Clin Biochem 1998; 35(Pt 3): 380–386.

7. Go AS, Chertow GM, Fan D, et al. Chronic kidney disease and the risks of

death, cardiovascular events, and hospitalization. N Engl J Med 2004; 351:1296–1305.

8. Apple FS and Collinson PO. analytical characteristics of high-sensitivity

cardiac troponin assays. Clin Chem 2012; 58: 54–61.

9. Jesse RL. On the relative value of an assay versus that of a test: a history of

troponin for the diagnosis of myocardial infarction. J Am Coll Cardiol 2010;  55: 2125–2128.

10. Giannitsis E, Muller-Bardorff M, Kurowski V, et al. Independent prognostic

value of cardiac troponin T in patients with confirmed pulmonary embolism. Circulation 2000; 102: 211–217.

11. Guest TM, Ramanathan AV, Tuteur PG, et al. Myocardial injury in critically

ill patients. A frequently unrecognized complication. JAMA 1995; 273: 1945–1949.

12. Ostermann M, Lo J, Toolan M, et al. A prospective study of the impact of

serial troponin measurements on the diagnosis of myocardial infarction

and hospital and six-month mortality in patients admitted to ICU with

non-cardiac diagnoses. Crit Care 2014; 18: R62.

13. Latini R, Masson S, Anand IS, et al. Prognostic value of very low plasma

concentrations of troponin T in patients with stable chronic heart failure.

Circulation 2007; 116: 1242–1249.

14. Masson S, Anand I, Favero C, et al. Serial measurement of cardiac troponin

T using a highly sensitive assay in patients with chronic heart failure:

data from 2 large randomized clinical trials. Circulation 2012; 125: 280–288.

15. Apple FS, Murakami MM, Pearce LA, et al. Predictive value of cardiac

troponin I and T for subsequent death in end-stage renal disease.

Circulation 2002; 106: 2941–2945.

16. Hickman PE, McGill D, Potter JM, et al. Multiple biomarkers including

cardiac troponins T and I measured by high-sensitivity assays, as predictors

of long-term mortality in patients with chronic renal failure who underwent

dialysis. Am J Cardiol 2015; 115: 1601–1606.

17. Collinson PO, Heung YM, Gaze D, et al. Influence of population selection

on the 99th percentile reference value for cardiac troponin assays. Clin Chem 2012; 58: 219–225.

18. Koerbin G, Abhayaratna WP, Potter JM, et al. Effect of population selection

on 99th percentile values for a high sensitivity cardiac troponin I and T

assays. Clin Biochem 2013; 46: 1636–1643.

19. de Lemos JA, Drazner MH, Omland T, et al. Association of troponin T

detected with a highly sensitive assay and cardiac structure and mortality

risk in the general population. JAMA 2010; 304: 2503–2512.

20. deFilippi CR, de Lemos JA, Christenson RH, et al. Association of serial

measures of cardiac troponin T using a sensitive assay with incident heart

failure and cardiovascular mortality in older adults. JAMA 2010; 304:

2494–2502.

21. Zeller T, Tunstall-Pedoe H, Saarela O, et al. High population prevalence of

cardiac troponin I measured by a high-sensitivity assay and cardiovascular

risk estimation: the MORGAM Biomarker Project Scottish Cohort. Eur Heart J 2014; 35: 271–281.

22. Mills NL, Churchhouse AM, Lee KK, et al. Implementation of a sensitive

troponin I assay and risk of recurrent myocardial infarction and death in

patients with suspected acute coronary syndrome. JAMA 2011; 305: 1210–1216.

23. Mills NL, Lee KK, McAllister DA, et al. Implications of lowering threshold

of plasma troponin concentration in diagnosis of myocardial infarction:

cohort study. BMJ 2012; 344: e1533.

24. Melberg T, Burman R and Dickstein K. The impact of the 2007 ESC-ACCAHA-

WHF Universal definition on the incidence and classification of

acute myocardial infarction: a retrospective cohort study. Int J Cardiol

2010; 139: 228–233.

25. Shah AS, Griffiths M, Lee KK, et al. High sensitivity cardiac troponin and

the under-diagnosis of myocardial infarction in women: prospective cohort

study. BMJ 2015; 350: g7873.

26. Tang WH, Francis GS, Morrow DA, et al. National Academy of clinical

biochemistry laboratory medicine practice guidelines: clinical utilization of

cardiac biomarker testing in heart failure. Circulation 2007; 116: e99–e109.

27. Keller T, Zeller T, Peetz D, et al. Sensitive troponin I assay in early diagnosis

of acute myocardial infarction. N Engl J Med 2009; 361: 868–877.

28. Reichlin T, Hochholzer W, Bassetti S, et al. Early diagnosis of myocardial

infarction with sensitive cardiac troponin assays. N Engl J Med 2009; 361:858–867.

29. Hamm CW, Bassand JP, Agewall S, et al. ESC guidelines for the management

of acute coronary syndromes in patients presenting without persistent

ST-segment elevation: the task force for the management of acute coronary

syndromes (ACS) in patients presenting without persistent ST-segment elevation

of the European Society of Cardiology (ESC). Eur Heart J 2011; 32:2999–3054.

30. Myocardial infarction (acute): early rule out using high-sensitivity troponin

tests (Elecsys troponin T high-sensitive, ARCHITECT STAT High

Sensitive Troponin-I and AccuTnI‏3 assays), www.nice.org.uk/guidance/

dg15 (2014, accessed 17 November 2015).

31. Hammarsten O, Fu ML, Sigurjonsdottir R, et al. Troponin T percentiles

from a random population sample, emergency room patients and patients

with myocardial infarction. Clin Chem 2012; 58: 628–637.

32. Cullen L, Greenslade JH, Than M, et al. The new Vancouver chest pain

rule using troponin as the only biomarker: an external validation study. Am

J Emerg Med 2013; 32: 129–134.

33. Cullen L, Greenslade J, Hammett CJ, et al. Comparison of three risk

stratification rules for predicting patients with acute coronary syndrome

presenting to an Australian emergency department. Heart Lung Circ 2013;22: 844–851.

34. Than M, Cullen L, Reid CM, et al. A 2-h diagnostic protocol to assess

patients with chest pain symptoms in the Asia-Pacific region (ASPECT): a

prospective observational validation study. Lancet 2011; 377: 1077–1084.

35. Than M, Aldous S, Lord SJ, et al. A 2-hour diagnostic protocol for possible

cardiac chest pain in the emergency department: a randomized clinical

trial. JAMA Intern Med 2014; 174: 51–58.

36. Than M, Cullen L, Aldous S, et al. 2-hour accelerated diagnostic protocol

to assess patients with chest pain symptoms using contemporary troponins

as the only biomarker: the ADAPT trial. J Am Coll Cardiol 2012; 59:

2091–2098.

37. Cullen L, Mueller C, Parsonage WA, et al. Validation of high-sensitivity

troponin I in a 2-hour diagnostic strategy to assess 30-day outcomes in

emergency department patients with possible acute coronary syndrome.

J Am Coll Cardiol 2013; 62: 1242–1249.

38. Cullen L, Parsonage WA, Greenslade J, et al. Delta troponin for the early

diagnosis of AMI in emergency patients with chest pain. Int J Cardiol 2013;168: 2602–2608.

39. Reichlin T, Schindler C, Drexler B, et al. One-hour rule-out and rule-in of

acute myocardial infarction using high-sensitivity cardiac troponin T. Arch

Intern Med 2012; 172: 1211–1218.

40. Reichlin T, Twerenbold R, Wildi K, et al. Prospective validation of a 1-

hour algorithm to rule-out and rule-in acute myocardial infarction using a

high-sensitivity cardiac troponin T assay. CMAJ 2015; 187: E243–E252.

41. Rubini GM, Twerenbold R, Jaeger C, et al. One-hour rule-in and rule-out

of acute myocardial infarction using high-sensitivity cardiac troponin I. Am

J Med 2015; 128: 861–870.

42. Roffi M, Patrono C, Collet JP, et al. 2015 ESC Guidelines for the management

of acute coronary syndromes in patients presenting without persistent

ST-segment elevation: task force for the management of acute

coronary syndromes in patients presenting without persistent ST-segment

elevation of the european society of cardiology (ESC). Eur Heart J Epub

ahead of print 29 August 2015. DOI: 10.1093/eurheartj/ehv320.

43. Body R, Carley S, McDowell G, et al. Rapid exclusion of acute myocardial

infarction in patients with undetectable troponin using a high-sensitivity

assay. J Am Coll Cardiol 2011; 58: 1332–1339.

44. Zhelev Z, Hyde C, Youngman E, et al. Diagnostic accuracy of single baseline

measurement of Elecsys troponin T high-sensitive assay for diagnosis

of acute myocardial infarction in emergency department: systematic review

and meta-analysis. BMJ 2015; 350: h15.

45. Shah AS, Anand A, Sandoval Y, et al. High-sensitivity cardiac troponin

I at presentation in patients with suspected acute coronary syndrome: a

cohort study. Lancet Epub ahead of print 7 October 2015. DOI: 10.1016/

S0140-6736(15)00391-8.

46. Saunders JT, Nambi V, de Lemos JA, et al. Cardiac troponin T measured

by a highly sensitive assay predicts coronary heart disease, heart failure,

and mortality in the atherosclerosis risk in communities study. Circulation

2011; 123: 1367–1376.

47. Collinson P. The role of cardiac biomarkers in cardiovascular disease risk

assessment. Curr Opin Cardiol 2014; 29: 366–371.

48. Mills. ESC Annual Meeting. European Heart Journal 2014; 35(Abstract

Supplement): 205.

49. Velasco N, Chamney P,Wabel P, et al. Optimal fluid control can normalize

cardiovascular risk markers and limit left ventricular hypertrophy in thrice

weekly dialysis patients. Hemodial Int 2012; 16: 465–472.

50. Everett BM, Brooks MM, Vlachos HE, et al. Troponin and cardiac events

in stable ischemic heart disease and diabetes. N Engl J Med 2015; 373:

610–620.

مروري بر تروپونین

مروری بر تست‌های رایج آزمایشگاهی در تشخیص سکته قلبی

نکته‌های کلیدی آزمایشگاهی در سنجش تروپونین، CRP و پروکلسیتونین

­­­­­مصاحبه‌ای با Hugo Katus

برای دانلود فایل pdf  بر روی لینک زیر کلیک کنید