G-B570M527NK

تشخیص غیرتهاجمی پیش از تولد

Fetal cells
Fetal cells

تشخیص غیرتهاجمی پیش از تولد

از رویا تا واقعیت

M. Dennis Lo

دکتر رضا باقری

موقعی که من دانشجوی پزشکی در آکسفورد بودم به موضوع تشخیص پیش از تولد علاقه‌مند شدم. پیشرفت‌هایی که در زمینه تشخیص پیش از تولد هموگلوبینوپاتی‌ها با پرچمداری پروفسور Yuet wai kan از دانشگاه کالیفرنیا (1) و پروفسور David Weatherall از دانشگاه آکسفورد (2) انجام شده بود مرا تحت‌تأثیر قرار داد. همچنین من این خوشوقتی را داشتم که خارج از برنامه درسی، تجربیات دست اولی را در تحقیقات آزمایشگاهی زیر نظر دکتر Kenneth Fleming (شکل 1) داشته باشم. یک روز سخنرانی پروفسور John Bell را شنیدم که در خصوص یک روش جدید بنام PCR صحبت می‌کرد؛ این موضوع شدیداً توجه مرا جلب نمود. بعد از اتمام سخنرانی موفق شدم که وی را متقاعد نمایم که این روش را به من آموزش دهد. به‌زودی توانستم کارآیی (3) و نیز کاستی‌های بالقوه (مانند حساس بودن به آلودگی) این روش قدرتمند را درک کنم (4)، سپس در زمینه روش‌های جدید تشخیص پیش از تولد علاقه‌مند شدم. یکی از اشکالات روش‌های تشخیص پیش از تولد که مبتنی بر DNA بودند نیاز به نمونه‌گیری تهاجمی از بافت جنین بود که به‌عنوان مثال توسط آمنیوسنتز انجام می‌شد. این‌گونه نمونه‌گیری یک خطر کوچک اما قطعی برای جنین داشت. برای اجتناب از چنین خطری دانشمندان زیادی سال‌ها در خصوص انجام تشخیص پیش از تولد غیرتهاجمی ایده‌پردازی کردند. در راستای نیل به این هدف از اواخر دهه 1960 تلاش‌هایی بعمل آمد تا سلول‌های هسته‌دار جنین را از خون مادر جدا کنند، اما این تلاش‌های اولیه مبتنی بر سیتوژنیک متداول (5) یا روش‌های رنگ‌آمیزی (مثل رنگ‌آمیزی (quinacrine) برای سلول‌های مرد) (7 و 6) بود. و من فکر کردم شاید بتوان حساسیت PCR را جهت تشخیص سلول‌های جنسی در خون مادر بکار گرفت. سپس فرض کردم که برای به حداکثر رساندن شانس موفقیت شاید بتوان دو سری PCR را به‌طور متوالی انجام داد. من این روش را سیستم تقویت دوگانه نامیدم که امروزه بنام nested PCR نامیده می‌شود و با استفاده از این سیستم توانستم DNA جنین را در خون مادر آشکار کنم (8). سایر محققین نیز اندکی بعد تشخیص سلول‌های جنین را در خون مادر توسط PCR (10 و 9) و روش‌های سیتوژنیک مولکولی (11) به همراه روش‌های مختلف غنی‌سازی سلول‌های جنینی گزارش نمودند. معذلک تمام این تلاش‌ها از جمله تلاش‌های خود من توسط موارد مثبت و منفی کاذب مختل می‌شد. دلیل اصلی این مشکل تعداد بسیار کم سلول‌های جنین در خون مادر است (12). دلیل دیگر استمرار بقای سلول‌های جنینی در خون مادر از یک حاملگی تا حاملگی بعدی است (13). در حقیقت من 8 سال را در این زمینه کار کردم بی‌آنکه موفقیت چشمگیری بدست آورم. در سال 2002 مشخص شد که کمبود سلول‌های جنینی در خون مادر مانع ایجاد روش‌های عملی و قوی برای تشخیص پیش از تولد محسوب می‌گردد (14)، بنابراین علاقه به فعالیت در این حیطه از بین رفت.

تشخیص غیرتهاجمی

سال 1997 سال بسیار ویژه‌ای برای هنگ‌کنگ یعنی شهر تولد من بود. در این سال باید این شهر که از سال 1841 مستعمره بریتانیا بود به تملک چین بازگردد. گرچه بسیاری از افراد بخاطر ترس از آینده نامطمئن قبل از سال 1997 هنگ‌کنگ را ترک کردند، اما برای من و همسرم فرصتی بود تا به مام میهن بازگردیم. می‌دانستم که پس از بازگشت به هنگ‌کنگ باید شغل جدیدی بدست آورم و فکر کردم که اکنون فرصت خوبی است تا یک شغل جدید و بالقوه پرریسک را آزمایش کنم. در سپتامبر 1996، درست 4 ماه قبل از آنکه من به هنگ‌کنگ بازگردم دو مقاله در مجله Nature چاپ شد که در خصوص وجود DNA تومورال در جزء بدون سلول خون در بیماران سرطانی بود (16 و 15). من فکر کردم که توده سرطانی که در بدن یک فرد رشد می‌کند بی‌شباهت به رشد جنین در رحم مادر نیست لذا فرض کردم که باید بتوان DNA جنین را در پلاسما یا سرم مادر شناسایی کرد. با همکاری پروفسور  James Wainscoatکه یک هماتولوژیست در آکسفورد است ما توانستیم حضور DNA جنین را در پلاسما و سرم مادر نشان دهیم (17). در بیشتر مواقعی که جنین پسر بود ما توانستیم کروموزوم Y جنین را با استفاده از فقط lµ10 پلاسما یا سرم جوشانده شده مادر نشان دهیم و این تجربه بیانگر میزان بالای حضور DNA خارج سلولی جنین در سرم مادر است.

از آنجا که مشتاق بودم بدانم در چه غلظت‌هایی می‌توان DNA جنین را در خون مادر شناسایی کرد به بررسی روش‌های سنجش کمی DNA پرداختم. در اواخر 1996 روشی به نام real-time PCR معرفی شد که در این روش روند تکثیر DNA پایش می‌شد و لذا روش دقیقی برای سنجش غلظت DNA اولیه محسوب می‌گردید (18)، اما برای انجام چنین آزمایشی نیاز به دستگاه‌های گران‌قیمت همچون ترمال سایکلر و دوربین فلورسانس بود. در روز بعد از کریسمس 1996 من به خانه رئیس آینده‌ام دعوت شدم. تصمیم گرفتم تا از وی خواهش کنم یک دستگاه RT-PCR برای آزمایشگاهم در هنگ‌کنگ تهیه کند که در کمال تعجب خیلی فوری با این درخواست موافقت کرد و من بزرگ‌ترین هدیه کریسمس تمام عمرم را دریافت کردم.

در ژانویه 1997 کارم را در هنگ‌کنگ آغاز کردم و شروع کار با پروژه اندازه‌گیری غلظت DNA جنین در پلاسما و سرم مادر بود. نسبت غلظت  DNAجنین در پلاسمای مادر بطور قابل‌توجهی بالا بود بطوری که در ابتدای حاملگی 3% و در اواخر حاملگی به 6% می‌رسید (19). در مقایسه با سلول‌های هسته‌دار جنین در خون مادر این مقدار خیلی زیاد بود. مقدار سلول‌های هسته‌دار جنین در خون مادر 1 سلول به ازای 105 یا 106 سلول خون مادر است. اندازه‌گیری متوالی در گروهی از زنان حامله نشان داد که DNA جنین از هفته هفتم حاملگی در سرم مادر ظاهر می‌شود. در مجموع این داده‌ها نشان می‌داد که سنجش DNA جنین در سرم مادر یک روش ارزشمند در تشخیص پیش از تولد می‌تواند باشد. غلظت بالای این ماده نشان می‌داد که در مقایسه با سلول‌های هسته‌دار جنین در خون مادر، می‌تواند بسیار کارآمدتر باشد. علاوه بر این غلظت DNA جنین در خون مادر در زمان‌های مختلف حاملگی می‌تواند پایه‌ای برای طراحی بنیاد تشخیص بر مبنای این ماده باشد.

همانطور که قبلاً اشاره شد استمرار وجود سلول‌های جنین در خون مادر از یک حاملگی به حاملگی بعدی بر سر راه تشخیص پیش از تولد با استفاده از این سلول‌ها ایجاد مشکل می‌کرد (13). من خواستم بدانم آیا این مشکل در استفاده از DNAی جنین نیز وجود خواهد داشت یا نه؟ بنابراین تعدادی از زنان را که به‌ روش سزارین زایمان کرده بودند مورد آزمایش قرار دادم و متوجه شدم که DNAی جنین خیلی سریع پس از زایمان از خون مادر محو می‌شود. درواقع نیمه‌عمر DNA جنین در خون مادر حدود 16 دقیقه است (20).

این اطلاعات تأئید می‌کردند که استفاده از DNAی جنین در تشخیص پیش از تولد مشکل استفاده از سلول‌های جنین را نخواهد داشت و حضور آن از یک حاملگی به حاملگی بعدی استمرار نخواهد یافت.

بنابراین با اتکا به سه مطالعه پیش‌گفت که اساس پارامترهای بیولوژیک این پدیده را تشکیل می‌دهند (17 و 19 و 20) تصمیم گرفتم تا از DNA جنین به‌عنوان تشخیص غیرتهاجمی قبل از تولد در مورد وضعیت Rh جنین‌هایی استفاده کنم که مادر Rh-D منفی است. این مطالعه از این جهت مهم است کــه اگر جنین Rh-D مثبت باشد، ممکن است در مادر ایجاد واکنش ایمنی علیه آنتی‌ژن Rh-D نماید که آنتی‌بادی ایجادشده می‌تواند در حاملگی‌های بعدی در صورتی که جنین Rh-D مثبت باشد، به جنین آسیب بزند. بنابراین مفید است بدانیم که کدامیک از مادران Rh-D منفی در خطر هستند و کدام در خطر نیستند. من موفق شدم که Rh-Dی جنین را در خون مادر با استفاده از DNAی جنین و روش RT-PCR با دقت بالا تعیین کنم. این آزمایش از سال 2001 در اروپا و چند سال بعد در امریکا رایج شد و درواقع اولین کاربرد بالینی تشخیص پیش از تولد با استفاده از DNA است.

سندرم داون بعلت افزایش مواد ژنتیکی در روی کروموزوم 21 بوجود می‌آید که در بیشتر موارد یک نسخه اضافه از کروموزوم وجود دارد، بنابراین ایجاد روشی که بتواند بطور دقیق این مواد اضافه را اندازه بگیرد می‌تواند روش تشخیص پیش از تولد سندرم داون باشد. DNAی جنین جزء کوچکی از کل DNA است که در سرم مادر یافت می‌شود (19)، بنابراین در سندرم داون این جزء افزایش می‌یابد و تمرکز بر اندازه‌گیری آن می‌تواند نقش تشخیص پیش از تولد را پررنگ‌تر کند. بافت‌های مختلف تغییرات خاص خود را بر روی DNA اعمال می‌کنند و براساس این تغییرات باید بتوان DNAی جنین را از مادر تمایز داد. به این تغییرات عموماً تغییرات اپی‌ژنیک گفته می‌شود. بیشترین تغییر اپی‌ژنیک که مورد مطالعه قرار گرفته است متیلاسیون DNA است.

در سال 2002 من روشی را توصیف کردم که بر اساس متیلاسیون DNA بود و آن را در شناسایی DNAی جنین در پلاسمای مادر بکار گرفتم (23). تجربیات بعدی نشان داد که از این روش می‌توان در تشخیص پیش از تولد سندرم داون (24) و سندرم ادواردز (25) استفاده کرد.

در همان زمان به‌موازات کار کردن بر روی متیلاسیون DNA بر روی روش دیگری هم کار می‌کردم؛ فرض من این بود که در میان سلول‌های بافت‌های مختلف، ژن‌های مختلفی به حالت فعال (switched on) وجود دارند، بنابراین ژن‌هایی که در بافت جنین، فعال و در بافت مادر غیرفعال هستند امکان دیگری برای شناسایی DNAی جنین در پلاسمای مادر فراهم می‌کنند.

در سال 2000 گروه دیگری از محصولات ژنی موسوم به mRNAی جنین را در پلاسمای مادر کشف کردم (26). کشف mRNA در پلاسمای مادر تا حد زیادی تعجب‌برانگیز بود چرا که در آن زمان باور عمومی این بود که mRNA یک مولکول شکننده است و نمی‌تواند در پلاسما که حاوی نوکلئازهای مختلف است دوام بیاورد. تحقیقات بعدی نشان داد که این mRNAها توسط ذراتی محافظت می‌شوند (27 و 28). بر اساس تحقیقات بعدی مشخص شد که از آزمایش mRNA پلاسما می‌توان برای تشخیص پیش از تولد سندرم داون استفاده کرد (29).

گرچه روش‌های مبتنی بر متیلاسیون DNA و بررسی mRNA در تشخیص اختلالات کروموزومی جنین به نظر عملی و شدنی می‌آمد، اما مارکرهای خوب مبتنی بر این روش‌ها مستلزم بهینه‌سازی قابل‌توجه و در بسیاری موارد بررسی همزمان مارکرهای تغییرات DNA (نظیر پلی‌مورفیسم‌های منفرد نوکلئوتید) می‌باشد که انجام آن برای تمامی موارد حاملگی ممکن نیست، لذا تصمیم گرفتم به دنبال روشی باشم که این محدودیت‌ها را نداشته باشد. یک راه، ایجاد روش‌های بسیار دقیق برای اندازه‌گیری است که اجازه می‌دهد تا تغییر مقدار کروموزوم جنینی (مثل افزایش کروموزوم سندرم داون) حتی در صورتی که توسط DNA مادر پوشانده گردد، اندازه‌گیری شود.

برای رسیدن به این هدف فرض کردم که یک راه می‌تواند شمارش متوالی ملکول‌های DNA در پلاسمای مادر باشد. با این استراتژی با افزایش تعداد مولکول‌های شمارش‌شده می‌توان به هر درجه‌ای از دقت که مایل باشیم برسیم. به کمک همکارانم در دانشگاه چینی هنگ‌کنگ یعنی Rossa Chiu و Allen Chan (شکل 2) در سال 2007 مدلل کردیم که این نیت به‌وسیله single-molecule PCR (بیشتر به نام Digital PCR شناخته می‌شود) تحقق یابد (30). پس از آن در ســــال 2008 نشان دادیم که massively parallel sequencing (که next generation sequencing هم نامیده می‌شود) مزیت قابل‌توجهی نسبت به Digital PCR در اجرای این روش شمارش دارد و سندرم داون جنین را با حساسیت و ویژگی خیلی زیاد در پلاسمای مادر تشخیص می‌دهد (3).

پس از آن نسبت به اعتبارسنجی این روش در مقیاس وسیع و در چند مرکز اقدام کردیم و به حساسیت تشخیصی 100% و ویژگی 98% دست یافتیم (32).

نتایج این مطالعه توسط گروه‌های دیگر تکرار شد (34 و 35). این تکنولوژی در نیمه دوم سال 2011 در خدمت تشخیص بالینی درآمد و در طی سه سال بیش از 700000 پلاسمای مادر در بیش از 50 کشور با این روش آزمایش شد. این پیشرفت یکی از سریع‌ترین موارد بکارگیری تست‌های ژنومیک است.

پس از دستیابی به تست غیرتهاجمی تشخیص سندرم داون، به دنبال این بودم که بدانم تا چه حد می‌توان این تکنولوژی را توسعه داد، لذا در سال 2010 تیم تحقیقاتی من توانست روشی را برای توالی‌یابی تمامی ژنوم جنین در پلاسمای مادر راه‌اندازی کند (35). این روش بر توالی‌یابی عمیق پلاسمای مادر مبتنی است که ده‌ها بار ژنوم انسانی را پوشش می‌دهد. پس از آن با رفرانس قرار دادن توالی ژنومیک پدر و مادر، ژنوم جنین استخراج می‌گردد. این روش توسط سایر محققین مورد تأئید قرار گرفت (36 و 37).

فراتر از ژنوم در سال 2013 تیم من نشان داد که می‌توان اپی‌ژنوم جنین را در پلاسمای مادر تشخیص داد (38). این روش می‌تواند یک راهکار بالقوه جهت اکتشاف ارتباط پیچیده بین تغییرات بیوشیمیایی ژنوم جنین و پیامدهای فیزیولوژیک باشد.

تشخیص غیرتهاجمی

از آنجائی که ایده اولیه کار بر روی DNAی پلاسما از حیطه سرطان‌شناسی (15 و 16) به ذهن من خطور کرده بود تصمیم گرفتم که به‌موازات کار بر روی جنین استفاده از DNA پلاسما را در حیطه تشخیص سرطان نیز تعقیب کنم، لذا آزمایش‌های سرطان‌شناسی را مشابه روش‌های تشخیص DNAی جنین با استفاده از RT-PCR (39)، مارکرهای متیلاسیون DNA (40)، مارکرهای mRNAی پلاسما (41) و غیره ایجاد نمودم. اخیراً به خاطر موفقیت توالی‌یابی DNAی پلاسما در تشخیص ناهنجاری‌های کروموزومی (31 و 42)، تیم من روش مشابهی را برای راه‌اندازی یک تست فراگیر شناسایی سرطان راه‌اندازی نمود. داده‌های اخیر ما در این زمینه بسیار امیدوارکننده است (43، 44) و نشان می‌دهد که این روش را می‌توان برای شناسایی سرطان‌های مختلف در یک نمونه خون بکار گرفت. نتایج ما با نتایج سایر گروه‌ها همخوانی دارد (45، 46)

در مجموع، 17 سال اخیر برای من بسیار هیجان‌انگیز بود چرا که موفق به شناسایی DNAی جنین در خون مادر شدم و روش‌هایی جهت مطالعه آن و تشخیص مولکولی ایجاد کردم. همچنین برای من و همکارانم بسیار دلگرم‌کننده است وقتی که مشاهده می‌کنیم که این روش در سطح جهانی پذیرفته شده و تشخیص قبل از تولد را برای زنان باردار کم استرس‌تر و برای جنین آن‌ها بی‌خطرتر نموده است. همچنین فرصتی برای ما پدید آمده تا در خصوص جنبه‌های مختلف اجتماعی، حقوقی و اخلاقی این مقوله (47) بحث نموده و بهترین راه را برای استفاده از این تکنولوژی در سیستم‌های بهداشتی بیابیم.

منابع:

  1. Kan YW, Golbus MS, Dozy AM. Prenatal diagnosis of alpha-thalassemia. Clinical application of molecular hybridization. N Engl J Med 1976;295:1165–7.
  1. Wainscoat JS, Old JM, Thein SL, Weatherall DJ. A new DNA polymorphism for prenatal diagnosis of betathalassaemia in Mediterranean populations. Lancet 1984;2:1299 –301.
  1. Lo YMD, Mehal WZ, Fleming KA. Rapid production of vector-free biotinylated probes using the polymerase chain reaction. Nucleic Acids Res 1988;16:8719.
  1. Lo YMD, Mehal WZ, Fleming KA. False-positive results and the polymerase chain reaction. Lancet 1988;2:679.
  1. Walknowska J, Conte FA, Grumbach MM. Practical and theoretical implications of fetal-maternal lymphocyte transfer. Lancet 1969;1:1119 –22.
  1. Schroder J, De la Chapelle A. Fetal lymphocytes in the maternal blood. Blood 1972;39:153– 62.
  1. Herzenberg LA, Bianchi DW, Schroder J, Cann HM, IversonFetal cells in the blood of pregnant women:detection and enrichment by fluorescence-activated cell sorting. Proc Natl Acad Sci U S A 1979;76:1453–5.
  1. Lo YMD, Patel P, Wainscoat JS, Sampietro M, Gillmer MD, Fleming KA. Prenatal sex determination by DNA amplification from maternal peripheral blood. Lancet 1989;2:1363–5.
  1. Bianchi DW, Flint AF, Pizzimenti MF, Knoll JH, Latt SA. Isolation of fetal DNA from nucleated erythrocytes in maternal blood. Proc Natl Acad Sci U S A 1990;87:3279 – 83.
  1. Wachtel S, Elias S, Price J, Wachtel G, Phillips O, Shulman L, et al. Fetal cells in the maternal circulation: isolation by multiparameter flow cytometry and confirmation by polymerase chain reaction. Hum Reprod 1991; 6:1466 –9.
  1. Elias S, Price J, Dockter M, Wachtel S, Tharapel A, Simpson JL, et al. First trimester prenatal diagnosis of trisomy 21 in fetal cells from maternal blood. Lancet 1992;340:1033.
  1. Bianchi DW, Williams JM, Sullivan LM, Hanson FW, Klinger KW, Shuber AP. PCR quantitation of fetal cells in maternal blood in normal and aneuploid pregnancies. Am J Hum Genet 1997;61:822–9.
  1. Bianchi DW, Zickwolf GK, Weil GJ, Sylvester S, DeMaria Male fetal progenitor cells persist in maternal blood for as long as 27 years postpartum. Proc Natl Acad Sci U S A 1996;93:705– 8.
  1. Bianchi DW, Simpson JL, Jackson LG, Elias S, Holzgreve W, Evans MI, et al. Fetal gender and aneuploidy detection using fetal cells in maternal blood: analysis of NIFTY data. National Institute of Child Health and Development Fetal Cell Isolation Study. Prenat Diagn 2002;22:609 –15.
  1. Nawroz H, Koch W, Anker P, Stroun M, Sidransky D. Microsatellite alterations in serum DNA of head and neck cancer patients. Nat Med 1996;2:1035–7.
  1. Chen XQ, Stroun M, Magnenat JL, Nicod LP, Kurt AM, Lyautey J, et al. Microsatellite alterations in plasma DNA of small cell lung cancer patients. Nat Med 1996; 2:1033–5.
  1. Lo YMD, Corbetta N, Chamberlain PF, Rai V, Sargent IL, Redman CW, et al. Presence of fetal DNA in maternal plasma and serum. Lancet 1997;350:485–7.
  1. Heid CA, Stevens J, Livak KJ, Williams PM. Real time quantitative PCR. Genome Res 1996;6:986 –94.
  1. Lo YMD, Tein MS, Lau TK, Haines CJ, Leung TN, Poon PM, et al. Quantitative analysis of fetal DNA in maternal plasma and serum: implications for noninvasive prenatal diagnosis. Am J Hum Genet 1998;62:768 –75.
  1. Lo YMD, Zhang J, Leung TN, Lau TK, Chang AM, Hjelm Rapid clearance of fetal DNA from maternal plasma. Am J Hum Genet 1999;64:218 –24.
  1. Lo YMD, Hjelm NM, Fidler C, Sargent IL, Murphy MF, Chamberlain PF, et al. Prenatal diagnosis of fetal RhD status by molecular analysis of maternal plasma.NEngl J Med 1998;339:1734 – 8.
  1. Lo YMD, Lau TK, Zhang J, Leung TN, Chang AM, Hjelm NM, et al. Increased fetal DNA concentrations in the plasma of pregnant women carrying fetuses with trisomy Clin Chem 1999;45:1747–51.
  2. Poon LLM, Leung TN, Lau TK, Chow KC, Lo YMD. Differential DNA methylation between fetus and mother as a strategy for detecting fetal DNA in maternal plasma. Clin Chem 2002;48:35– 41.
  1. Tong YK, Jin S, Chiu RW, Ding C, Chan KC, Leung TY, et al. Noninvasive prenatal detection of trisomy 21 by an epigenetic-genetic chromosome-dosage approach. Clin Chem 2010;56:90 – 8.
  1. Tong YK, Ding C, Chiu RWK, Gerovassili A, Chim SSC, Leung TY, et al. Noninvasive prenatal detection of fetal trisomy 18 by epigenetic allelic ratio analysis in maternal plasma: theoretical and empirical considerations. Clin Chem 2006;52:2194 –202.
  1. Poon LLM, Leung TN, Lau TK, Lo YMD. Presence of fetal RNA in maternal plasma. Clin Chem 2000;46: 1832– 4.
  1. NgEK, Tsui NB, Lam NY, Chiu RW, Yu SC,WongSC, et al. Presence of filterable and nonfilterable mRNA in the plasma of cancer patients and healthy individuals. Clin Chem 2002;48:1212–7.
  1. NgEKO, Tsui NBY, Lau TK, Leung TN, Chiu RWK, Panesar NS, et al. mRNA of placental origin is readily detectable in maternal plasma. Proc Natl Acad Sci U S A 2003;100: 4748 –53.
  1. Lo YMD, Tsui NB, Chiu RWK, Lau TK, Leung TN, Heung MM, et al. Plasma placental RNA allelic ratio permits noninvasive prenatal chromosomal aneuploidy detection. Nat Med 2007;13:218 –23.
  1. Lo YMD, Lun FMF, Chan KCA, Tsui NBY, Chong KC, Lau TK, et al. Digital PCR for the molecular detection of fetal chromosomal aneuploidy. Proc Natl Acad Sci U S A 2007;104:13116 –21.
  1. Chiu RWK, Chan KCA, Gao Y, Lau VYM, Zheng W, Leung TY, et al. Noninvasive prenatal diagnosis of fetal chromosomal aneuploidy by massively parallel genomic sequencing ofDNAin maternal plasma. Proc Natl Acad Sci U S A 2008;105:20458 – 63.
  1. Chiu RWK, Akolekar R, Zheng YW, Leung TY, Sun H, Chan KC, et al. Non-invasive prenatal assessment of trisomy 21 by multiplexed maternal plasma DNA sequencing: large scale validity study. BMJ 2011;342: c7401.
  1. Palomaki GE, Kloza EM, Lambert-Messerlian GM, Haddow JE, Neveux LM, Ehrich M, et al. DNA sequencing of maternal plasma to detect Down syndrome: an international clinical validation study. Genet Med 2011;13: 913–20.
  1. Bianchi DW, Platt LD, Goldberg JD, Abuhamad AZ, Sehnert AJ, Rava RP, et al. Genome-wide fetal aneuploidy detection by maternal plasma DNA sequencing. Obstet Gynecol 2012;119:890 –901.
  1. Lo YMD, Chan KC, Sun H, Chen EZ, Jiang P, Lun FM, et al. Maternal plasma DNA sequencing reveals the genome-wide genetic and mutational profile of the fetus. Sci Transl Med 2010;2:61ra91.
  1. Kitzman JO, Snyder MW, Ventura M, Lewis AP, Qiu R, Simmons LE, et al. Noninvasive whole-genome sequencing of a human fetus. Sci Transl Med 2012;4: 137ra76.
  1. Fan HC, Gu W, Wang J, Blumenfeld YJ, El-Sayed YY, Quake SR. Non-invasive prenatal measurement of the fetal genome. Nature 2012;487:320 – 4.
  1. Lun FM, Chiu RW, Sun K, Leung TY, Jiang P, Chan KC, et al. Noninvasive prenatal methylomic analysis by genomewide bisulfite sequencing of maternal plasma DNA. Clin Chem 2013;59:1583–94.
  1. Lo YMD, Chan LY, Lo KW, Leung SF, Zhang J, Chan AT, et al. Quantitative analysis of cell-free Epstein-Barr virus DNA in plasma of patients with nasopharyngeal carcinoma. Cancer Res 1999;59:1188 –91.
  1. Wong IH, Lo YMD, Zhang J, Liew CT, Ng MH, Wong N, et al. Detection of aberrant p16 methylation in the plasma and serum of liver cancer patients. Cancer Res 1999;59:71–3.
  1. Lo KW, Lo YMD, Leung SF, Tsang YS, Chan LY, Johnson PJ, et al. Analysis of cell-free Epstein-Barr virus associated RNA in the plasma of patients with nasopharyngeal carcinoma. Clin Chem 1999;45:1292– 4.
  1. Chiu RWK, Akolekar R, Zheng YWL, Leung TY, Sun H, Chan KCA, et al. Non-invasive prenatal assessment of trisomy 21 by multiplexed maternal plasma DNA sequencing: large scale validity study. BMJ 2011; 342:c7401.
  1. Chan KCA, Jiang P, Zheng YW, Liao GJ, Sun H, Wong J, et al. Cancer genome scanning in plasma: detection of tumor-associated copy number aberrations, singlenucleotide variants, and tumoral heterogeneity by massively parallel sequencing. Clin Chem 2013;59: 211–24.
  1. Chan KCA, Jiang P, Chan CW, Sun K, Wong J, Hui EP, et al. Noninvasive detection of cancer-associated genome-wide hypomethylation and copy number aberrations by plasma DNA bisulfite sequencing. Proc Natl Acad Sci U S A 2013;110:18761– 8.
  1. Leary RJ, Sausen M, Kinde I, Papadopoulos N, Carpten JD, Craig D, et al. Detection of chromosomal alterations in the circulation of cancer patients with whole-genome sequencing. Sci Transl Med 2012;4:162ra54.
  1. Heitzer E, Auer M, Hoffmann EM, Pichler M, Gasch C, Ulz P, et al. Establishment of tumor-specific copy number alterations from plasma DNA of patients with cancer. Int J Cancer 2013;133:346 –56.
  1. Greely HT. Get ready for the flood of fetal gene screening. Nature 2011;469:289 –91.

تست غیرتهاجمی تشخیص پیش از تولد

تست غیرتهاجمی تشخیص سندرم داون و تریزومی‌های 18 و 13 Non Invasive Fetal Trisomy (NIFTY)

مروری بر روش‌های تشخیصی پیش از تولد تالاسمی

Prenatal Screening Tests; cffDNA

برای دانلود پی دی اف بر روی لینک زیر کلیک کنید

خواندن تمام مطلب
پاسخی قرار دهید

ایمیل شما هنوز ثبت نشده است.

slot deposit qris