ارتباط آنالیز روتین خون و میزان نتایج منفی کاذب تست RT-PCR برای COVID-19  

ارتباط آنالیز روتین خون و  میزان نتایج منفی کاذب تست RT-PCR برای  COVID-19  

دکتر سیدمهدی زرگریان

چکیده:

پیش‌زمینه: COVID-19 در حال حاضر یک بیماری پاندمیک است که بیش از ۲۱۰ کشور را در سراسر جهان درگیر کرده است و بیش از 2/5 میلیون نفر مبتلا و حدود ۲۰۰ هزار مرگ ناشی از این بیماری ثبت شده است. شناسایی RNA ویروس از طریق RT-PCR، به عنوان استاندارد طلایی برای تأیید عفونت محسوب می‌شود و تاکنون مشخص شده است که نرخ نتایج منفی کاذب این تست می‌تواند به بزرگی ۲۰-۱۵% باشد که ممکن است اقدامات محدود‌کننده اتخاذشده توسط دولت‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. ما قبلاً نشان دادیم که چندین پارامتر هماتولوژیک به‌طور معناداری بین بیماران COVID-19 مثبت و منفی، متفاوت هستند. در میان آنها، آسپارتات آمینوترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز، ارزش‌ پیشگویی‌کننده‌ای تا ۹۰% دارند؛ بنابراین ترکیب RT-PCR و آزمایش‌های خون می‌تواند میزان نتایج منفی کاذب تست ژنتیکی را کاهش دهد.

روش‌ها: ما به‌طور گذشته‌نگر ۲۴ بیمار را که در طول دوران بستری خود چندین تست RT-PCR متناقض داشتند؛ آنالیز و نتایج تست‌ ‌ژنتیکی را با سطوح AST و LDH آنها مقایسه کردیم.

نتایج: با در نظر گرفتن پارامترهای هماتولوژیک، میزان نتایج منفی کاذب تقریباً تا ۴ برابر کاهش می‌یابد.

نتیجه‌گیری: این مطالعه یک کار مقدماتی با هدف توسعه راهبردهایی است که از طریق ترکیــب تست‌های RT-PCR با تست‌های روتین خونی، میزان نتایج منفی کاذب RT-PCR را کاهش می‌دهد یا حتی از بین می‌برد و بنابراین بیماران مبتلا به COVID-19 با دقت بالا شناسایی خواهند شد.

Key words: COVID-19, RT-PCR, blood test, WBC, aspartate aminotransferase, lactate dehydrogenase

 1- مقدمه

در اواخر دسامبر ۲۰۱۹ یک پنومونی با دلیل ناشناخته در ووهان، هوبای، چین پدیدار شد؛ این بیماری توسط کروناویروس جدیدی ایجاد شد که سازمان بهداشت جهانی آن را   (SARS-CoV-2) یا COVID-19 نامید. بیماری به سرعت در جهان منتشر شد و در حال حاضر با درگیر شدن ۲۱۰ کشور در سراسر جهان و بیش از 2/5 میلیون مبتلا و نزدیک به ۲۰۰ هزار مورد مرگ که به سرعت در حال افزایش هستند، بیماری در وضعیت پاندمیک قرار دارد.

این بیماری دولت‌ها را وادار کرده است تا تدابیر شدیدی مانند قرنطینه صدها میلیون نفر در سراسر جهان را اتخاذ کنند. اگرچه به دلیل نشانه‌شناسی (symptomatology) COVID-19   بسیاری از بیماران از لحاظ بالینی بدون علامت  هستند و لذا  تلاش‌ دولت‌ها برای افتراق بین افراد COVID-19 مثبت و منفی، با مانع مواجه شده است.

آزمایش نوکلئیک اسید به عنوان روش استاندارد طلایی برای تشخیص اتیولوژیکی عفونت SARS-CoV-2 محسوب می‌شود که از طریق رونویسی معکوس و تکثیر ماده ژنتیکی ویروس که ممکن است در نمونه مجرای تنفسی بیمار وجود داشته باشد، توسط  روش (RT-PCR) عمل می‌کند؛ بنابراین RT-PCR اغلب به عنوان شاخص اصلی برای قرنطینه بیماران، انتقال آنها به بخش مربوطه در بیمارستان و ترخیص نهایی در صورت منفی بودن نتیجه دو تست RT-PCR متوالی در ۲۴ ساعت، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

با این حال، در چند مطالعه اخیر گزارش شده است که آزمایش RT-PCR برای COVID-19 میزان نتایج منفی کاذب بالایی را نشان می‌دهد که در بعضی موارد تا حد ۲۰% بوده است، ما یافته‌های CT قفسه سینه از پنج بیمار مبتلا به عفونت 2019-nCoV را ارائه می‌دهیم که نتایج اولیه RT-PCR منفی داشتند. هر پنج بیمار یافته‌های تصویربرداری شایع را نشان می‌دادند، از جمله کدورت ground-glass (GGO). این مسئله می‌تواند از لود ویروسی کم در مرحله اولیه عفونت ناشی شود و در مورد سندرم تنفســــــــی حاد کروناویروس 2 (SARS-CoV-2) صدق می‌کند؛ با این وجود، خطاهای تشخیصی نیز ممکن است از منابع دیگر مانند غیرفعال کردن پری‌آنالیتیکال حرارتی نمونه‌ها و جمع‌آوری یا حمل و نقل اشتباه نمونه ناشی شود و در سندرم تنفسی حاد کروناویروس 2 (SARS-CoV-2) یا انلینگ یک پرایمر غیراختصاصی PCR به دلیل جهش یا نوترکیبی ویروس رخ می‌دهد.

با در نظر گرفتن عفونت‌زایی شدید COVID-19، میزان نتایج منفی کاذب تا 20% نشان‌دهنده یک اشکال بزرگ   است، زیرا بیماران باید در اسرع وقت به‌طور دقیق شناسایی، قرنطینه و درمان شوند تا نرخ مورتالیتی و خطر آلودگی عمومی کاهش یابد. چند مطالعه اخیر، توموگرافی رایانه‌ای (CT) را به عنوان یک ابزار تشخیصی بهتر برای COVID-19 پیشنهاد می‌کنند که در کسانی که در مراجعه اول هم با CT و هم با PCR تست شده‌اند، حساسیت 97/2% را نشان می‌دهد، سپس حساسیت هر دو آزمون مقایسه شد. در بیماران با تشخیص نهایی تأییدشده، علاوه بر یافته‌های تصویربرداری CT، داده‌های بالینی و آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج: 36 بیمار در نهایت مبتلا به پنومونی COVID-19 تشخیص داده شدند. 35 بیمار در هنگام بررسی، یافته‌های CT غیرطبیعی داشتند، در حالی که یک بیمار CT طبیعی داشت. با استفاده از rRT-PCR، 30 بیمار نتیجه مثبت داشتند و ۶ بیمار در ابتدا تشخیص داده نشدند. در میان این 6 بیمار، 3 نفر در آزمایش rRT-PCR دوم مثبت شدند (به ترتیب بعد از 2 روز، 2 روز و 3 روز). با این حال، استفاده از CT به عنوان یک ابزار تشخیصی فقط در بیمارانی که علائم حاد ریوی دارند، قابل استفاده است که به‌طور متوسط 10% از کل افراد آلوده را تشکیل می‌دهند.

ما اخیراً نشان دادیم که چندین پارامتر هماتولوژیک در بیماران COVID-19 در مقایسه با بیماران دارای علائم مشابه اما COVID-19 منفی، به‌طور چشمگیری دچار تغییر می‌شود؛ این اپیدمی با بیش از 1/5 میلیون نفر آلوده و 100000 مرگ، به‌تدریج در 209 کشور جهان گسترش یافته است. تکثیر RNA ویروسی توسط rRT-PCR به عنوان یک استاندارد طلایی برای تأیید عفونت عمل می‌کند، اما برای حصول نتایج به زمان طولانی (۴-۳ ساعت) نیاز دارد. با استفاده تجربی از سطوح cut-off برای لاکتات دهیدروژناز (LDH) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، ما قادر به شناسایی مثبت/ منفی بودن COVID-19 در تقریباً 70% از یک گروه ۲۰۷ نفری بیماران، با مقادیر پیشگویی‌کننده تا 90% بودیم؛ بنابراین با ترکیب RT-PCR با آزمایش خون روتین، میزان منفی کاذب ممکن است بسیار کاهش یابد.

در این مطالعه گذشته‌نگر، 24 بیمار را به‌طور تصادفی انتخاب کردیم که در اورژانس بیمارستان San Raffaele (میلان، ایتالیا) با علائم COVID-19 پذیرش شدند که یا آزمایش‌های RT-PCR مشکوک یا نتایج ناسازگار بین آزمایش‌های اولیه و پیگیری را نشان دادند. در این بیماران، تعداد نتایج منفی کاذب به‌دست‌آمده با RT-PCR و آزمایش خون روتین پس از پذیرش در بخش اورژانس، مقایسه شد.

۲- مواد و روش‌ها

۲-۱- گروه آزمایش

در یک گروه متشکل از 24 بیمار (6 زن و 18 مرد) که به عنوان بیماران مشکوک به COVID-19 در اورژانس بیمارستان San Raffaele (میلان، ایتالیا) از تاریخ ۱ فوریه تا ۷ آوریل ۲۰۲۰ پذیرش شده بودند، سطوح پلاسمایی AST و LDH به صورت گذشته‌نگر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و به آزمایش RT-PCR مربوطه ارتباط داده شد. این ۲۴ بیمار به صورت گذشته‌نگر و به‌طور تصادفی (به ترتیب حروف الفبا) بر اساس: 1) وجود چندین آزمایش RT-PCR در مرحله اول بستری، 2) عدم تطابق بین آزمایش RT-PCR هنگام پذیرش در اورژانس (روز صفر) و آزمایش‌های بعدی و 3) در دسترس بودن نتایج آزمایش خون روتین، انتخاب شدند. میانگین سنی 13/4 ± 64/6 سال بود (10/2 ± 58/7 سال و 15/0 ±67/2 سال به ترتیب برای خانم‌ها و آقایان مسن).

با توجه به سیاست بیمارستان San Raffaele (IOG075 / 2016)، افراد شرکت‌کننده موافقت آگاهانه‌ای را امضا کردند که  استفاده از داده‌های ناشناس جمع‌آوری شده خود را برای مطالعات مشاهده‌ای  مجاز اعلام می‌نمود.

۲-۲- جمع‌آوری نمونه و آنالیز

نمونه خون همانطور که در مقالات دیگر توصیف شده است، جمع‌آوری گردید. کم بودن ویتامین D در اروپا حتی در عرض‌های جغرافیایی میانی نیز شایع است. اشعه ماوراء بنفش که از ماه مه 2006 تا دسامبر 2018 به سطح زمین در نزدیکی میلان رسیده بود، از پایگاه داده TEMIS بازیابی و با سطح ویتامین D سرم اندازه‌گیری شده در 30400 نفر از ساکنان همان منطقه مطابقت داده شد. نتایج، نشان‌دهنده درصد بالایی از سطح ویتامین D ناکافی (اندازه‌گیری شده به صورت 25- هیدروکسی- ویتامین D) بود. AST و LDH با دستگاه Roche
COBAS 8000 (Roche Diagnostic, Basel, Switzerland) با استفاده از سنجش اسپکتروفتومتری  اندازه‌گیری شدند.

روش‌ها: نمونه‌هایی از 70 داوطلب در لوله‌های مختلف BD جمع‌آوری شدند: یک لوله فعال‌کننده لخته حاوی ژل (SST). روش اندازه‌گیری فعالیت AST، مطابق با اندیکاسیون‌های IFCC، از تبــــــــــــدیل L-آسپارتات و 2-اکسوگلوتارات به L-گلوتامات و اگزالواستات استفاده می‌کند که با مصــــرف NADH   به L- مالات تبدیل می‌شود سپس کاهش NADH اندازه‌گیری می‌گردد. روش اندازه‌گیری فعالیت LDH، مطابق با اندیکاسیون‌های IFCC، از تبدیل L- لاکتات به پیروات استفاده می‌کند. تشکیل همزمان NADH با فعالیت LDH متناسب است. نمونه‌های همولیز پردازش نشده‌اند، بنابراین تمام داده‌ها، نمونه‌هایی را نشان می‌دهند که هیچ نشانه واضحی از همولیز ندارند.

RT-PCR با استفاده از ترموسایکلر Roche Cobas Z480 (Roche Diagnostic, Basel, Switzerland) و کیت Roche provided Tib-Molbiol’s 2019-nCoV Real-Time Reverse Transcription PCR، انجام شد. تخلیص RNA با استفاده از سیستم تخلیص Roche Magna صورت گرفت. مقدار آستانه سیکل (مقدار Ct) کمتر از ۳۷ به عنوان نتیجه مثبت و مقدار Ct بالای ۴۰ به عنوان نتیجه منفی تعریف شد. مقادیر Ct بین ۳۷ و ۴۰ به عنوان نتایج مشکوک در نظر گرفته می‌شوند.

۲-۳- آنالیز آماری

آنالیز آماری با نرم‌افزار Excel (مایکروسافت، ردموند، WA، ایالات متحده آمریکا) انجام شد.

3- نتایج

بین 1 فوریه و 7 آوریل 2020، سرویس پزشکی آزمایشگاهی بیمارستان San Raffaele در میلان 8803 آزمایش سواب RT-PCR را انجام داد (جدول 1). 6/35% تست‌ها مثبت بودند؛ در حالی که 52/7% و 11/6% به ترتیب منفی و یا نتیجه مشکوکی داشتند. از 8803 آزمایش، 1176 مورد مربوط به بخش اورژانس بود که درصد RT-PCR  مثبت 47/6% را نشان داد (560 آزمایش مثبت، جدول 1). از 560 بیمار مثبت، 66/1% مرد و 33/9% زن بودند (جدول 1). تقریباً 40% از بیماران پذیرش شده در اورژانس (داده‌ها نشان داده نشده است) بعداً در بیمارستان بستری شدند، بنابراین چندین تست RT-PCR لازم برای پایش دوره را دریافت کردند. از میان این بیماران، ما ۲۴ بیمار را که نتایج تست‌های روتین خونی آنها در دسترس بود و با تست‌های RT-PCR آنها هنگام پذیرش در اورژانس همخوانی نداشتند، به صورت تصادفی انتخاب کردیم. مشخصات پایه‌ای بیماران در جدول ۲ فهرست شده است و جدول ۳ نتایج RT-PCR متفاوت، تعداد روزهای حدفاصل تست‌ها و سطوح AST و LDH ثبت شده در مدت بستری را نشان می‌دهد. چهارده بیمار (بیماران 2، 3، 5، 8، 10، 11، 12، 15، 18، 19، 20، 22، 23 و 24) پس از یک نتیجه RT-PCR منفی در زمان پذیرش در اورژانس، نتیجه RT-PCR مثبت داشتند (جدول 3). فاصله زمانی بین تست‌های منفی و مثبت بین 1 تا 7 روز بود (جدول 3).   تقویت RNA ویروسی توسط rRT-PCR به عنوان یک استاندارد طلایی برای تأیید عفونت عمل می‌کند، با این حال به زمان  انجام  طولانی نیاز دارد (۴-۳ ساعت برای تولید نتایج). ما نشان دادیم هنگامی که هر دو سطح AST و LDH بالاتر باشد، به ترتیب 35 و U/L 210، احتمال COVID-19 مثبت بودن فرد بیش از ۸۳% است، در حالی که سطح AST کمتر از U/L ۲۵ با احتمال COVID-19 منفی بودن بالاتر از 90% همراه است. بیماران با AST بین 25 و U/L 35 مشکوک در نظر گرفته شدند. در میان این 14 بیمار، 10 نفر از آنها (بیمار 5، 8، 10، 11، 12، 18، 19، 22، 23 و 24) هنگام پذیرش در اورژانس، هم AST و هم LDH آنها بالاتر از آستانه پیشنهاد شده بود، بنابراین بر اساس آزمایش خون به احتمال زیاد COVID-19 مثبت بودند (جدول 3). در مقابل، بیماران 2 و 20 در زمان پذیرش در اورژانس، AST   بین 25 تا 35 داشتـــند، بنابراین نمی‌توان آنها را به عنوان COVID-19 مثبت یا منفی طبقه‌بندی کرد. با این حال روز بعد، بیمار ۲ هر دو تست AST و LDH را بالاتر از آستانه نشان داد (بنابراین با مثبت بودن COVID-19 مطابقت دارد)، در حالی که آزمایش RT-PCR مثبت در روز سوم بستری در دسترس قرار گرفته بود. علاوه بر این، هر دو بیمار 2 و 20 در روز 0، سطح LDH را بالاتر از آستانه نشان دادند (جدول 3). بیمار 3 و 15، هنگام پذیرش در اورژانس (روز 0، جدول 3)، پارامترهای هماتولوژیکال سازگار با COVID-19 منفی داشته‌اند (AST <25 U/L). با این حال، در بیمار 3 سطح LDH بالا بود، در حالی که بیمار 15 افزایش سطح AST و LDH را در طول اولین دوره بستری نشان داد. این سطوح افزایش با مثبت بودن COVID-19 در روز 11 مطابقت داشت در حالی که آزمایش RT-PCR در روز 2 مثبت شد (جدول 3). متأسفانه، داده‌های AST و LDH بین روز 2 و روز 11 برای بیمار 15 از دست رفته است.

نتیجه RT-PCR اول ۱۰ بیمار باقیمانده (بیمار 1، 4، 6، 7، 9، 13، 14، 16، 17 و 21) مشکوک بود (به بخش مواد و روش‌ها مراجعه کنید) (جدول 3). با در نظر گرفتن پارامترهای هماتولوژیک، شش نفر از آنها (بیماران 7، 9، 13، 14، 17 و 21) در روز 0، AST و LDH بالاتر از حد آستانه داشتند (LDH در روز 0 برای بیمار 21 از دست رفته بود (جدول 3)، بنابراین نتایج با مثبت بودن COVID-19 سازگار بود. مثبت بودن استنباط شده از یافته‌های هماتولوژی بعداً از طریق RT-PCR برای بیمار 13، 14 و 17 تأیید شد، در حالی که بیماران 7، 9 و 21 نتایج منفی داشتند. بیماران 1، 4 و 6، در زمان پذیرش در اورژانس، AST بین 25 و 35 داشتند، بنابراین نمی‌توان آنها را به عنوان COVID-19 مثبت یا منفی طبقه‌بندی کرد، با این حال، بیمار 1 و 6 که نتایج آزمایش RT-PCR COVID-19 مثبت آنها به ترتیب پس از 7 و 2 روز به دست آمد، در روز 0 سطوح LDH بالایی داشتند. بیمار 4 که داده‌های LDH وی در روز 0 از دست رفته بود، در روز ۴، AST و LDH بالاتر از آستانه را نشان داد و در نتیجه مطابق با COVID-19 مثبت سازگاری داشت که بعداً توسط RT-PCR در روز 12 تأیید شد (جدول 3). بیمار 16، پس از یک آزمایش RT-PCR مشکوک، سه نتیجه منفی داشت. آزمایش خون سطح AST را کمتر ازU/L  25 نشان داد، بنابراین با COVID-19 منفی مطابقت داشت که در روز 1 با کاهش بیشتر AST و LDH حفظ شد (جدول 3).

۴- بحث

در میان 8803 آزمایش RT-PCR انجام شده در طول دوره مطالعه، 35/6% مثبت و 52/7% و 11/6% به ترتیب منفی و مشکوک بودند. درصد آزمایش‌های مثبت در زیرمجموعه اورژانس بسیار بیشتر است (تقریباً 50% آزمایش‌های مثبت RT-PCR)، زیرا کل این دسته شامل آزمایش‌های پرسنل پزشکی و کارمندانی هم بود  که فاقد علامت بودند و صرفا به دلایل امنیت اجتماعی نیاز به آزمایش داشتـند،

علاوه بر این، کل گروه شامل آزمایش  RT-PCR از بسیاری از افراد بستری در بیمارستان بود که با پایان دوره بیماری، جهت  ترخیص آزمایش داده بودند. در مقابل، گروهی از تست‌های مربوط به اورژانس، متعلق به بیماران علامتداری است که پس از یک ویزیت معمول که معمولاً شامل آزمایش خون نیز هست، فقط یک بار تحت آزمایش PCR قرار گرفتند و سپس به خانه فرستاده شده یا در بیمارستان بستری شدند. درصد تست مشکوک، تقریباً 11/5%، در دو گروه بسیار مشابه است (جدول 1) و برجسته‌کننده محدودیت‌های این نوع تشخیص است. در میان 24 بیمار که به‌طور تصادفی انتخاب شده بودند، 14 نفر از آنها هنگام پذیرش در اورژانس تست
RT-PCR منفی کاذب نشان دادند و بر اساس این نتایج، آنها در بخش بیماران غیرکرونایی جای داده شدند تا زمانی که آزمایش دوم RT-PCR نادرستی تست قبلی را ثابت کرد. جدول 3 نشان می‌دهد که یک بیمار (بیمار 23)   7 روز را قبل از قرار گرفتن در بخش کرونا در بخش غیر کرونایی بود و میانگین زمان سپری شده در بخش «اشتباه» 2/7 روز است (داده‌ها نشان داده نشده است). با توجه به عفونت شدید COVID-19، این مسئله نشان‌دهنده خطر بالای شیوع آلودگی است که ممکن است سلامتی سایر بیماران بهبودیافته، پرسنل پزشکی و ملاقات‌کنندگان را به خطر بیندازد. 10 بیمار باقی‌مانـــده دارای نتایج RT-PCR مشکوک بودند؛ یکی از آنها (بیمار 13) دومین تست RT-PCR منفی را شش روز بعد نشان داد اما پس از دو روز دیگر (روز 8)، سومین آزمایش RT-PCR مثبت شد که نشان‌دهنده مثالی دیگر از نتیجــــه کاذب RT-PCR است و مجدداً اینکه چنین بیماری اگر در بخش اشتباهی بستری شود می‌تواند منشأ شیوع عفونت باشد. در میان 10 بیمار با نتیجه اولیه مشکوک، زمان انتظار قبل از دریافت نتیجه مثبت/ منفی می‌تواند 12 روز (بیمار 4) با متوسط 4/7 روز (داده‌ها نشان داده نشده است) باشد؛ بنابراین بر اساس تست RT-PCR، 15 بیمار (62/5%) در بخش
COVID-19 به اشتباه بستری شدند در حالی که 9 بیمار باقیمانده (37/5%)، در بهترین موارد، برای دریافت پاسخ قطعی چند روز قرنطینه می‌شوند. در مقابل، اگر افتراق بین بیماران مثبت و منفی COVID-19 را فقط بر اساس سطح سرمی AST و LDH انجام دهیم، 15 نفر (62/5%) از 24 بیمار در روز صفر در بخش صحیح بستری می‌شوند، پنج بیمار (8/20%) نتایج مشکوک داشتند و 4 بیمار (16/7%) به اشتباه تشخیص داده میشوند. این نشان می‌دهد، میزان خطا تقریباً 4 برابر کمتر از آزمایش ژنتیکی است (62/5% در مقابل 16/7%)، به‌علاوه، سه بیمار با نتایج مشکوک (AST بین 25 و U/L 35) دارای سطح بالایی از LDH بودند که نشان‌دهنده احتمال مثبت (و بعداً تأییدشده) برای این بیماران است.

با این حال باید توجه داشت که نوسانات احتمالی AST به دلیل کمبود ویتامین B6 را نمی‌توان کنار گذاشت، زیرا سنجش ویتامین  در افراد بستری در اورژانس به عنوان بیماران مشکوک به COVID-19 انجام نمی‌شود. در مقابل، همولیز، داده‌های ما را تحت تأثیر قرار نداد زیرا نمونه‌هایی که همولیز را نشان می‌دادند در آزمایشگاه ما پردازش نشدند.

این مقایسه با حضور بیماران بستری در بیمارستان با آزمایش RT-PCR چندگانه و متناقض امکان‌پذیر شد. با این حال، اکثر بیماران (60%) که به اورژانس مراجعه کرده بودند، علائمی داشتند که نیازی به بستری شدن در بیمارستان نبود و به خانه فرستاده شدند. از این میان، تقریباً 40% (داده‌ها نشان داده نشده‌اند) نتایج منفی داشتند. با در نظر گرفتن نرخ ۱۵-۱۰ درصدی نتایج منفی کاذب RT-PCR برای COVID-19، ما یافته‌های CT قفسه سینه را از پنج بیمار مبتلا به عفونت 2019-nCoV که نتایج اولیه RT-PCR منفی داشتند، ارائه دادیم. هر پنج بیمار یافته‌های تصویربرداری شایع را نشان می‌دادند، از جمله کدورت ground-glass (GGO). تعداد زیادی از افراد با تشخیص اشتباه به خانه فرستاده می‌شوند و می‌توانند ناآگاهانه افراد دیگر را آلوده کنند، بنابراین اقدامات محدودکننده توسط دولت‌ها بی‌فایده خواهد شد.

آنچه ما پیشنهاد می‌کنیم ترکیبی از تست RT-PCR و آزمایش خون روتین برای به حداقل رساندن خطر تشخیص نادرست بیماران COVID-19 مثبت به عنوان منفی است. برای به حداقل رساندن خطر با آزمایش منفی RTPCR در روز صفر، پزشک باید بررسی کند که آیا سطوح AST و LDH با تست ژنتیکی توافق دارد یا خیر. در غیر این صورت، برای جلوگیری از تشخیص غلط، باید در اسرع وقت RT-PCR دوم انجام شود. در صورت مشکوک بودن نتیجه RT-PCR در روز صفر، اقدامات بالینی فعلی انجام سریع‌تر آزمایش دوم را پیشنهاد می‌کند، با این حال، در نظر گرفتن سطح سرمی AST و LDH می‌تواند یک اندیکاسیون مثبت/ منفی مقدماتی سودمند برای مدیریت بیماران در اورژانس باشد.

۵- نتیجه‌گیری

میزان بالای نتایج منفی کاذب آزمایش RT-PCR برای COVID-19 که به‌خوبی شناخته شده است، می‌تواند یکی از دلایل کاهش آهسته موارد ابتلا در چندین کشور باشد و ممکن است بازگشت سریع به زندگی عادی را به خطر بیندازد. ما یافته‌های CT قفسه سینه را از پنج بیمار مبتلا به عفونت 2019-nCoV که نتایج اولیه RT-PCR منفی داشتند، ارائه دادیم. هر پنج بیمار یافته‌های تصویربرداری شایع را نشان می‌دادند، از جمله کدورت ground-glass (GGO).   ما نشان دادیم هنگامی که از   AST و LDH خون به‌طور همزمان با آزمایش ژنتیکی استفاده شد، میزان نتایج منفی کاذب PCR تقریباً ۴ برابر کمتر شد.  تکثیر RNA ویروسی توسط rRT-PCR به عنوان یک استاندارد طلایی برای تأیید عفونت عمل می‌کند، اما برای حصول نتایج به زمان انجام  طولانی نیاز دارد (۴-۳ ساعت). ما نشان دادیم که علاوه بر AST و LDH، گلبول‌های سفید خون (و انواع مختلف آن)، پروتئین‌های واکنش‌دهنده C و آلانین آمینوترانسفراز نیز شاخص‌های مثبت بودن COVID-19 بودند. معتقدیم که با استفاده از نرم‌افزار مناسب قادر به ترکیب آزمایش‌های RT-PCR با آنالیز روتین خون خواهیم بود تا بتوان میزان نتایج کاذب RT-PCR را پایین آورد و یا حتی از بین برد و بنابراین با دقت بالا، بیماران آلوده به COVID-19 را شناسایی نمود.

برگردان از:

Routine blood analysis greatly reduces the false-negative rate of RT-PCR testing for COVID-19

Acta Biomed 2020; Vol. 91, N. 3: e2020003 DOI: 10.23750/abm.v91i3.9843

برای دانلود پی دی اف بر روی لینک زیر کلیک کنید