اصول و روش‌های نشان دادن قارچ‌ها در نمونه‌های کلینیکی – آزمایش مستقیم و کشت

(دستورالعمل تأئیدشده)

ترجمه سند CLSI M54-A اکتبر 2012

ترجمه و تنظیم: دکتر محمد قهری

www.ghahri.ir

بخش پنجم

طبقه‌بندی سلول‌های مخمری بر اساس اندازه‌ی آنها

9/1/1/1- مخمرهاي با اندازه‌ی سلولی كوچك (2 تا 5 ميكرون)

قارچ‌هاي مخمري و شبه‌مخمري كه در طبقه‌بندی مخمرهاي كوچك قرار می‌گیرند شامل كانديدا گلابراتا، هيستوپلاسما كپسولاتوم، پنموسيستيس جيرووسي، گونه‌های مالاسزيا و گونه‌های كمپلكس اسپوروتريكس شنكئي هستند. اندوسپورهاي بدون جوانه‌ی كوكسيديوئيدس در زمان پاره شدن اســـفرول‌ها و هنگامی ‌که به‌تنهایي ديده می‌شوند نيز در اين طبقه قرار می‌گیرند. فرم مخمري قارچ دو‌شكلي پني‌سيليوم مارنفئي كه اولين بار در آسياي جنوب شرقي ديده شد نيز در همين حد و اندازه است.

كانديدا گلابراتا را با توجه به‌اندازه‌ی کوچک‌تر آن و ناتوانی‌اش در توليد هايفي يا سودوهايفي می‌توان از لحاظ مرفولوژيك از ساير گونه‌های كانديدا تشخيص داد. اين قارچ مانند ساير گونه‌های كانديدا، بلاستوكونيدي توليد می‌کند، در كشت، کلنی‌های مخمري كرم رنگ تيپيك ايجاد می‌کند و معمولاً موجب يك پاسخ التهابي حاد می‌شود. در بافت و خون می‌تواند به شكل عناصر خوشه‌ای داخل ماكروفاژها ديده شود و امكان اشتباه گرفتن با سلول‌های هيستوپلاسما كپسولاتوم نيز وجود دارد. هيستوپلاسما كپسولاتوم يك كپك دوشكلي گرمایي (thermal) است كه در داخل بدن و نيز هنگامی ‌که در شرایط آزمايشگاهي مشابه دماي بدن انكوبه می‌شود، به‌صورت مخمري رشد می‌کند. فرم‌های مخمري اين قارچ جوانه می‌زنند ولي عموماً سودوهايفي توليد نمی‌کنند. در موارد نادر، هيستوپلاسما كپسولاتوم سودوهايفي‌هاي ابتدایي ايجاد می‌کند. اين موقعیت‌ها شامل اندوكارديت عفوني و عفونت‌های توان‌فرسا در بيماران با نقص ايمني اساسي (بسيار محسوس) مانند عفونت پیشرفته‌ی HIV است. هيستوپلاسما كپسولاتوم عموماً پاسخ التهابي گرانولوماتوزي را موجب می‌شود. گرانولوم‌ها ممكن است نكروزدهنده يا غيرنكروزدهنده باشند. رنگ‌آمیزی‌های هيستوشيمي مانند GMS معمولاً براي نشان دادن مخمرها در گرانولوم‌ها ضرورت دارد. در رنگ‌آمیزی H&E، كلسيفيكاسيون‌ها در گرانولوم‌هاي كهنه و هيالينيزهشده با هيستوپلاسما اشتباه می‌شوند و بنابراين رنگ‌آمیزی‌های اختصاصي نظير GMS توصيه می‌شوند. فرم‌های مخمري كه در ماكروفاژها و ديگر فاگوسيت‌ها ديده می‌شوند ممكن است تنها پاسخ التهابي در ميزبان داراي نقص ايمني جدي باشند. اين مخمرها گاهي اوقات در فاگوسيت‌ها در اسميرهاي خون محيطي بيماران مبتلا به فرم منتشره مشاهده می‌شوند. کلنی‌های كپكي در كشت در دماي بين 28 الي 30 درجه سانتيگراد (به‌طور متوسط 30 درجه) رشد می‌کنند و ممكن است در طول يك هفته بعد از انكوباسيون و يا بعد از يك دوره انكوباسيون طولاني ظاهر شوند.

سلول‌های مخمری هیستوپلاسما کپسولاتوم درون ماکروفاژ

سلول‌های مخمری هیستوپلاسما کپسولاتوم درون سلول غول‌آسا

پنموسيستيس جيرووسي قارچي است كه در محیط‌های كشت معمولي رشد نمی‌کند. فرم‌های كيستي اين ارگانيسم به اشكال كروي هستند و گاهي اوقات اشكال كروي كلاپس‌شده به‌نظر می‌رسند كه در اين حالت قابل اشتباه با هيستوپلاسما كپسولاتوم خواهند بود. هرچند برخلاف هيستوپلاسما كپسولاتوم، پنموسيستيس جيرووسي جوانه نمی‌زند و داراي اجسام داخل كيستي كاراكتريستيك است كه اگر ديده شود براي تشخيص اين ارگانيسم پاتوگنومونيك است. عفونت‌های ناشي از اين ارگانيسم معمولاً در بيماران با برخي انواع ايميونوسوپرسيون رخ می‌دهد و به‌جز در موارد نادري به‌صورت پنموني تظاهر می‌یابند. پاسخ التهابي در اين بيماران حداقل است و آلوئل‌ها از ماده‌ی ائوزينوفيليك و آمورف پر شده‌اند. کیست‌ها را می‌توان با انواع مختلفي از رنگ‌ها از قبيل GMS و CFW نشان داد. تست‌هاي DFA نيز مفيد هستند. يك پاسخ گرانولوماتوز مشابه با آنچه در هيستوپلاسما ديده می‌شود ممكن است در بيماراني كه در حال بازسازي سيستم ايمني هستند (immune reconstitution) يا در وضعیت‌های نقص ايمني با شدت كمتر ديده شوند اما اين حالت در مقايسه با آنچه در بالا شرح داده شد بسيار كمتر شايع است.

گونه‌های مالاسزيا ارگانیسم‌های كومنسال شايع پوست هستند اما عارضه‌ی تينا ورسيكالر را نيز ايجاد می‌کنند. اين ارگانیسم‌ها می‌توانند غالباً فونژمي مرتبط با درمان با فرآورده‌های حاوي ليپيد ايجاد كنند. مرفولوژي قارچ به حالت بيماري بستگي دارد. فرم‌های كروي، جوانه‌دار و قطعات كوتاه هايفي در تينا ورسيكالر ديده می‌شود، در مقابل مخمرهاي كوچك و بيضي شكل (اکثراً كمتر يا مساوي 2 ميكرون) با يك جوانه‌ی تک‌قطبی در بافت ريه يا در اسمير خون محيطي در بيماران فونژميك ديده می‌شوند. اين نيز فرمي است كه بر روي پوست در حالت كومنسال نرمال ديده می‌شود. اگرچه در تمام مخمرهاي جوانه‌دار آشكار و واضح نيست اما آزمايش دقيق پايه (قاعده) جوانه گاهي اوقات شواهد آشكار آثار دیواره‌ی سلولي ضخيم‌شده كه تشكيل يقه (collarette) می‌دهد را نشان می‌دهد. قاعده‌ی جوانه به‌صورت مشخصي پهن است. اعضاي كمپلكس مالاسزيا فورفور در محيط كشت به‌صورت مخمر رشد می‌کنند اما براي رشد خود به مکمل‌های اسيد چرب با زنجیره‌ی بلند نياز دارند. براي نيل به اين منظور لازم است سطح آگار با روغن زيتون استريل پوشانده شود. روش‌های جايگزين در بخش 4/2/10 بحث شده است. مالاسزيا پکي درماتيس گونه‌ای از جنس مالاسزيا است كه به ليپيد نياز ندارد.

كمپلكس گونه‌های اسپوروتريكس به‌طور برجسته‌ای موجب عفونت پوست و زيرپوست می‌شوند اما بندرت بيماري ريوي يا منتشره ممكن است مشاهده شود. در بسياري از موارد، آشكار كردن قارچ در نمونه به کمک آزمايش مستقيم ميكروسكپي كار سختي است و در صورتي كه ديده شود می‌تواند به شكل مخمرهاي جوانه‌دار، كروي يا فرم‌های درازشده (كه به اجسام سيگاري شكل موسوم هستند) ظاهر شوند. كمپلكس گونه‌های اسپوروتريكس يك پاسخ پيوگرانولوماتوز را موجب می‌شوند (يعني يك مخلوط تقریباً مساوي از نظر التهاب نوتروفيليك و التهاب گرانولوماتوز غيرنكروزي). کلنی‌های كپكي كه در دماي متوسط 30 درجه سانتيگراد رشد می‌کنند، ممكن است از ابتدا يك ظاهر شبه‌مخمري داشته باشند. اين کلنی‌ها غالباً در اثر انكوباسيون طولاني، پيگمانتاسيون تيره پيدا می‌کنند.

جوان‌ترین اندوسپور كوكسيديوئيدس در طيف مخمرهاي با اندازه‌ی كوچك قرار می‌گیرند. اين سلول‌ها در مواقعی که اسفرول‌هاي بالغ پاره می‌شوند در نمونه‌های آزمايش مستقيم يا آزمايش هيستولوژيكال ديده می‌شوند. آنها جوانه نمی‌زنند اما در نمونه‌هایي كه فاقد اسفرول‌هاي بالغ يا نسبتاً بالغ‌شده هستند ممكن است تشخيص آنها از مخمرهاي كوچك و بدون جوانه مشكل و غیرممکن باشد.

اندوسپورها اکثر اوقات در نمونه‌های تنفسی دیده می‌شوند اما در بیماری منتشره ممکن است در هر محلی مشاهده شوند. گونه‌های کوکسیدیوئیدس پاسخ‌های گرانولوماتوز را موجب می‌شوند و معمولاً نکروز‌دهنده هستند و ائوزینوفیل‌های پراکنده نیز ممکن است دیده شوند. گونه‌های کوکسیدیوئیدس در آزمایشگاه به‌سرعت به‌صورت کپک پشمی در کشت رشد می‌کنند.

پنی سیلیوم مارنفئی یک قارچ دیمورفیک حرارتی است که از لحاظ جغرافیائی محدود به آسیای جنوب شرقی و بخش‌هایی از چین و هند است. پنی‌سیلیوز حاصل از این قارچ به‌طور برجسته‌ای در بیماران مبتلا به ایدز دیده می‌شود که در آنها بیماری را بوجود می‌آورد که یادآور هیستوپلاسموز منتشره در میزبان دارای نقص ایمنی است. فرم‌های آرتروکونیدیال کوچک و دراز ممکن است در آزمایش میکروسکپی نمونه‌های کلینیکی دیده شوند. این سلول‌ها جوانه نمی‌زنند اما به‌عوض آن یک دیواره‌ی عرضی داخلی کاراکتریستیک را نشان می‌دهند. این قارچ به شکل یک کلنی تیپیک پنی‌سیلیوم در دمای متوسط 30 درجه‌ی سانتیگراد رشد می‌کند و پیگمان قرمز رنگ تا آلبالویی رنگ تولید می‌کند که به داخل آگار نفوذ می‌کند. برخی دیگر از گونه‌های ساپروفیتیک پنی‌سیلیوم نیز پیگمان قرمز در پشت کلنی نشان می‌دهند.

9/1/1/2- مخمرهای با اندازه سلولی متوسط (6 الی 15 میکرون)

شایع‌ترین مخمرهایی که در این طبقه قرار می‌گیرند شامل گونه‌های کاندیدا غیر از گلابراتا، کریپتوکوکوس نئوفرمنس، هیستوپلاسما دوبوئیزی و بلاستومایسس درماتیتیدیس هستند. اجسام موریفرم یا اسکلروتیک که در کروموبلاستومایکوزیس دیده می‌شود و فرم‌های شبه‌مخمری اگزوفیالا، عناصر قارچی دیماتیاسئوس (فئوئید) هستند که از نظر اندازه‌ی سلولی در این طیف قرار می‌گیرند. اسفرول‌های نابالغ در کوکسیدیوئیدومایکوزیس نیز شبیه به مخمرها بوده و در این طبقه قرار می‌گیرند.

گونه‌های کاندیدا (غیر از کاندیدا گلابراتا) به لحاظ مرفولوژی در آزمایش مستقیم میکروسکپی از یکدیگر قابل تشخیص نیستند. اکثریت این گونه‌ها در اندازه‌ی 5 تا 6 میکرون هستند که با مخمرهایی که در دامنه‌ی بالایی در طیف مخمرهای کوچک اندازه قرار می‌گیرند، با یکدیگر همپوشانی پیدا می‌کنند. بسته به گونه‌ی آنها، کاندیداها سودوهایفی و یا هایفی حقیقی تولید می‌کنند. کاندیدا موجب برانگیختن یک پاسخ نوتروفیلیک نسبت به عفونت حاصله می‌شود. یک استثنا در این مورد کاندیدیازیس هپاتوسپلنیک است که در آن التهاب گرانولوماتوز مشاهده می‌شود.

کریپتوکوکوس نئوفرمنس یک علت مهم مننژیت و بیماری منتشره در افراد دارای اختلال و نقص در سیستم ایمنی است. این مخمر همچنین در افرادی که سیستم ایمنی شایسته دارند عفونت ریوی خودبخود محدود‌شونده (مانند کریپتوکوکوما) ایجاد می‌کند. کریپتوکوکوس گتی (Cr. Gattii) یک گونه کریپتوکوکوس پاتوژن نوپدید است که از جهات زیادی شبیه به کریپتوکوکوس نئوفرمنس است اما می‌تواند در میزبانانی که سیستم ایمنی شایسته دارند مننژیت ایجاد کند. پاسخ التهابی در میزبانان دارای نقص ایمنی خاموش است و شامل سلول‌های نوتروفیلی و سلول‌های تک‌هسته‌ای نظیر ماکروفاژها است. یک پاسخ گرانولوماتوز اغلب با نکروز فراوان در کریپتوکوکوما دیده می‌شود. این قارچ به‌صورت مخمر جوانه‌دار وجود دارد که عمده‌ترین ویژگی کاراکتریستیک آن کپسول آشکار و واضح آن است. این کپسول پلی‌ساکاریدی را می‌توان در آزمایش مرکب چین نشان داد و یا با استفاده از رنگ‌آمیزی‌های هیستوشیمیایی مانند موسیکارمین یا آلسین بلو (Alcian blue) آن را بهتر مشاهده کرد. رنگ فونتانا- ماسون که ملانین موجود در دیواره سلولی را رنگ می‌کند موجب می‌شود که قارچ، سیاه رنگ دیده شود. ممکن است در بعضی موارد ایزوله‌هایی با کپسول نازک‌تر (ضخامت کپسولی آنها کاهش یافته است) مشاهده شوند (واریانت‌های موسوم به فاقد کپسول). قاعده و یا پایه‌ی جوانه‌ی کریپتوکوکوس به‌طور مشخصی باریک است (pinched). سلول‌های کریپتوکوکوس از نظر اندازه متغیر هستند (2 تا 15 میکرون) و شامل انواع کوچک، کوچک تا متوسط و فرم‌های مخمری با اندازه‌ی متوسط هستند، بنابراین همانند کاندیدا یک همپوشانی در بین طبقه‌بندی مخمرها از نظر اندازه وجود دارد. گونه‌های کریپتوکوکوس عموماً سودوهایفی تشکیل نمی‌دهند اما بندرت و گهگاه ممکن است سودوهایفی هم در آن‌ها مشاهده شود. این مسئله برای شناسایی اهمیت دارد زیرا فرم کوچک ممکن است برای افتراق از هیستوپلاسما و سایر مخمرهای کوچک اندازه، یک معضل تشخیصی ایجاد کند. گونه‌های کریپتوکوکوس در حال رشد محتوی مقادیر کمی ملانین در دیواره‌ی سلولی خود هستند و با میکروسکوپ نوری این مسئله قابل تشخیص نیست و رنگ‌آمیزی فونتانا- ماسون را می‌توان برای شناسایی آنها بکار برد، هرچند که تمام ایزوله‌ها با رنگ فونتانا- ماسون رنگ نمی‌گیرند ولی آن‌هایی که رنگ را به خود می‌گیرند سیاه دیده می‌شوند.

سلول‌های مخمری کپسول‌دار کریپتوکوکوس

بلاستومایسس درماتیتیدیس که عموماً در لبه‌ی بزرگ‌تر جدول مخمرهای با اندازه‌ی متوسط قرار می‌گیرد یک پاتوژن آندمیک دیمورفیک حرارتی است که موجب بیماری ریوی می‌شود اما انتشار آن به نواحی دیگر مثل پوست، یا استخوان نیز اتفاق می‌افتد. بلاستومایسس موجب بروز یک پاسخ التهابی پیوگرانولوماتوز می‌شود. این ارگانیسم به‌وسیله‌ی ظاهر مضاعف دیواره‌ی سلولی و جوانه با اتصال پهن مشخص می‌شود. بلاستومایسس هنگام جداسازی و کشت در دمای متوسط 30 درجه سانتیگراد به‌صورت کپک رشد می‌کند. قارچ‌های دیگری وجود دارند که ممکن است با بلاستومایسس اشتباه شوند و البته با شیوع کمتری در کلینیک با آنها برخورد می‌کنیم. این قارچ‌ها شامل Locazia loboi و هیستوپلاسما دوبوئیزی (H. duboisii) هستند. لوکازیا لوبوئی (عامل لوبومایکوزیس) دارای دیواره‌های سلولی با دیواره‌ی مضاعف مشابه بلاستومایسس است اما ویژگی خاص آن این است که سلول‌ها به‌صورت زنجیره‌های خطی قرار می‌گیرند که یک شکل متمایز و افتراق‌دهنده است.

سلول‌های مخمری زنجیری شکل لوکازیا لوبوئی

سلول‌های مخمری زنجیری شکل لوکازیا لوبوئی (رنگ‌آمیزی نقره)

هیستوپلاسما دوبوئیزی عامل اتیولوژیک هیستوپلاسموزیس آفریقائی است که دارای دیواره‌ی سلولی ضخیمی است همراه با جوانه‌ی لیمویی شکل و با اتصال باریک به سلول مادری که به‌صورت متصل به آن باقی می‌ماند تا زمانی که اندازه‌ی آن به‌اندازه‌ی سلول مادری برسد و بنابراین به شکلی که موسوم است به ساعت شنی (hourglass) دیده می‌شود که ویژگی خاص این ارگانیسم قارچی است.

عوامل مهم کروموبلاستومایکوزیس شامل فیالوفورا وروکوزا، کلادوفیالوفورا کاریونی و فونسکا پدروزوئی همگی به‌صورت کپک‌های رنگی دیماتیاسئوس با ظاهر مخملی و به‌صورت کندرشد ظاهر می‌شوند. عفونت در پوست و نسج زیر پوست ایجاد می‌شود. پاسخ التهابی شبیه آنچه در کمپلکس گونه‌های اسپوروتریکس شنکئی رخ می‌دهد به‌صورت واکنش پیوگرانولوماتوز است. اجسام موریفرم یا اجسام اسکلروتیک گاهی به سکه‌های مسی شبیه هستند و ساختمان‌های کروی هستند که به یکدیگر متصل شده و دارای دیواره‌های عرضی داخلی هستند. این ساختمان‌ها فاقد جوانه‌اند. به‌وسیله‌ی میکروسکوپ نوری معمولی به‌سهولت می‌توان طبیعت دیماتیاسئوس بودن این قارچ‌ها را نشان داد. برای تأئید اینکه این قارچ‌ها از دیماتیاسئوس‌ها هستند می‌توان از رنگ‌آمیزی فونتانا- ماسون کمک گرفت ولی معمولاً ضرورت ندارد. اگزوفیالا درماتیتیدیس یا کمپلکس گونه‌های اگزوفیالا جینسلمی موجب فئوهایفومایکوزیس و کیست فئوهایفومایکوتیک می‌شوند. این قارچ‌ها در بافت به‌صورت شبه‌مخمری و عناصر سودوهایفال ظاهر می‌شوند و بنابراین با گونه‌های کاندیدا قابل اشتباه هستند.

سلول‌های اسکلروتیک در کروموبلاستومایکوزیس

پاسخ التهابی با توجه به وضعیت سیستم ایمنی مشخص می‌شود. در میزبان ایمیونوکامپرومایزد که به فئوهایفومایکوز آشکاری مبتلا شده است، پاسخ التهابی به‌صورت بسیار مختصرشده دیده می‌شود. در مقابل، کیست فئوهایفومایکوتیک شامل التهاب گرانولوماتوز همراه با نکروز است و معمولاً در بیماران با سیستم ایمنی شایسته بدنبال تلقیح تروماتیک قارچ دیده می‌شود. بررسی دقیق عناصر قارچی می‌تواند پیگمان را نشان دهد که از فرم‌های روشن یا تیره تا کاملاً آشکار و واضح متنوع است. این مسئله در مقاطع هیستولوژیکال می‌تواند با رنگ‌آمیزی فونتانا- ماسون تأئید شود. گونه‌های اگزوفیالا اغلب در کشت‌های اولیه به‌صورت کلنی‌های شبه‌مخمری، موکوئید، دیماتیاسئوس (فئوئید) رشد می‌کنند که سپس در اثر نگهداری بیشتر به فرم کپک مخملی شکلی درمی‌آیند.

هنگامی‌که یک اسفرول کوکسیدیوئیدس پاره می‌شود اندوسپورهای آزادشده ممکن است با مخمرهای کوچک اشتباه گرفته شوند، اگرچه این‌ها جوانه نمی‌زنند. برخی از این اندوسپورها شروع به بزرگ شدن می‌کنند و در این مرحله اسفرول‌های نابالغی هستند که می‌توانند با مخمرهای با اندازه‌های متوسط (عوامل کروموبلاستومایکوزیس، بلاستومایسس درماتیتیدیس، کریپتوکوکوس نئوفرمنس، گونه‌های کاندیدا غیر از گلابراتا، گونه‌های اگزوفیالا و هیستوپلاسما دوبوئیزی) اشتباه شوند. کلیدهای تشخیص کوکسیدیوئیدس در این سناریو شامل حضور هر دو فرم‌های کوچک و متوسط است، هرچند چنین منظره‌ای در کریپتوکوکوس نیز دیده می‌شود. اسفرول‌های نابالغ کوکسیدیوئیدس گاهی اوقات طرح‌های تقسیمی داخلی نشان می‌دهند که شواهد اندوسپورولاسیون اولیه است.

اسفرول‌های کوکسیدیوئیدس ایمیتیس حاوی اندوسپورها در مراحل مختلف

هیستوپلاسما دوبوئیزی عامل هیستوپلاسموز آفریقایی است که یک نوع میکوز پیشرونده‌ی مزمن است و موجب یک پاسخ گرانولوماتوز می‌گردد. فرم‌های مخمری به اشکال کروی تا بیضوی دیده می‌شوند و دارای دیواره‌ی سلولی ضخیم هستند. اکثر این سلول‌ها 8 الی 15 میکرون قطر دارند اما گاهی اوقات فرم‌های مخمری غول‌آسا تا اندازه‌ی 150 میکرون نیز مشاهده می‌شوند. سلول‌های دختری اغلب در اتصال با سلول مادری باقی می‌مانند تا کاملاً بزرگ شوند و منظره‌ای شبیه به ساعت شنی یا عدد 8 را به نمایش می‌گذارند. این سلول‌ها به دلیل اندازه‌ی آن‌ها و دیواره‌ی سلولی ضخیمی که دارند ممکن است با بلاستومایسس درماتیتیدیس اشتباه شوند، اگرچه با بررسی دقیق‌تر یک جوانه با پایه‌ی باریک‌تر از آن چیزی که در بلاستومایسس درماتیتیدیس است در اینجا وجود دارد. تشخیص مرفولوژیک این قارچ در کشت نگهداری‌شده در دمای 30 درجه‌ی سانتیگراد از هیستوپلاسما کپسولاتوم ممکن نیست.

منظره ساعت شنی یا عدد 8 در هیستوپلاسما دوبوئیزی

9/1/1/3- مخمرهای با اندازه‌ی سلولی بزرگ (بیشتر از 15 میکرون)

مخمرها و شبه‌مخمرهای کمی در این طبقه‌بندی از نظر اندازه‌ی سلولی قرار دارند. این عوامل شامل اسفرول‌های سالم و دست‌نخورده (intact) گونه‌های کوکسیدیوئیدس (کوکسیدیوئیدس ایمیتیس و کوکسیدیوئیدس پوساداسی) و سلول‌های مخمری چندقطبی که در پاراکوکسیدیوئیدس برازیلینسیس و کوکرومایسس رکورواتوس هر دو دیده می‌شوند، می‌گردد. عوامل قارچی نادرتری از قبیل رینوسپوریدیوم سیبری و امونسیا کرزنس (Emmonsia crescens) نیز در این طبقه قرار می‌گیرند. قارچ‌های فوق‌الذکر به ترتیب عامل رینوسپوریدیوزیس و آدیاسپیرومایکوزیس هستند. این ارگانیسم‌های نادر در اینجا مورد بحث قرار نمی‌گیرند.

گونه‌های کوکسیدیوئیدس اغلب موجب عفونت‌های تنفسی می‌شوند اما در صورت انتشار عفونت ممکن است هر ارگانی درگیر شود. اسفرول‌های سالم به قطر 20 الی 200 میکرون هستند و ساختمانی کروی دارند که مملو از اندوسپورها است. این فرم برای کوکسیدیوئیدومایکوزیس پاتوگنومونیک است. کوکسیدیوئیدومایکوزیس باعث برانگیخته شدن یک پاسخ گرانولوماتوز می‌شود که معمولاً شامل مواد نکروتیک است. وجود ائوزینوفیل‌ها در حضور یک بیماری فعال مسئله قابل‌توجهی است. گرانولوم‌های قدیمی مربوط به یک بیماری قدیمی عامل لزیون‌های سکه‌ای است که در رادیوگرافی سینه دیده می‌شود و باید از بدخیمی افتراق داده شود. گونه‌های کوکسیدیوئیدس در محیط‌های کشت از جمله در محیط‌های کشت باکتریال رشد سریعی دارند و معمولاً به‌صورت کپک‌های سفید پشمی دیده می‌شوند، هرچند که واریانت‌های دیگری نیز ممکن است دیده شوند.

اسفرول کوکسیدیوئیدس ایمیتیس حاوی اندوسپورها

اسفرول‌های جوان کوکسیدیوئیدس ایمیتیس

پاراکوکسیدیوئیدس برازیلینسیس اغلب عفونت‌هایی در سر و گردن به‌ویژه در مخاط دهان و یا در ریه‌ها ایجاد می‌کند، اما همچنین ممکن است در سایر نواحی بدن بیماری ایجاد کند. پاراکوکسیدیوئیدس یک فرم پاتوگنومونیک ایجاد می‌کند (فرمان کشتی). اگر این فرم در آزمایش مستقیم میکروسکپی در نمونه‌ی بیمار دیده شود، شناسایی در سطح گونه را امکان‌پذیر می‌سازد.

سلول‌های مخمری پاراکوکسیدیوئیدس برازیلینسیس (منظره فرمان کشتی)

سلول‌های مخمری پاراکوکسیدیوئیدس برازیلینسیس

این فرم شامل یک سلول کونیدی‌زای بزرگ است (سلول مخمر مادری) و بسیاری از سلول‌های بلاستوکونیدی (سلول‌های مخمری دختری) اطراف آن را احاطه کرده‌اند. ارتباط و اتصال بین سلول مادر و دختر باریک است (یک جوانه با گردن باریک). پاراکوکسیدیوئیدس یک پاتوژن قارچی دیمورفیک است که در شرایط انکوباسیون در دمای 30 درجه‌ی سانتیگراد به‌صورت کپک رشد می‌کند. سلول‌های مخمری ممکن است به کوچکی 2 میکرون هم باشند و همچنان جوانه‌های چندتایی را در اطراف خود نشان دهند.

کوکرومایسس رکورواتوس یک قارچ موکوراسئوس و دیمورفیک حرارتی است که ممکن است عفونت‌های مهلک را در بیماران مستعد ایجاد نماید. در بدن میزبان و در شرایط انکوباسیون در دمای 37 درجه‌ی سانتیگراد به شکل سلول‌های مخمری با دیواره‌ی نازک، کروی و بزرگ به قطر 30 الی 90 میکرون مشاهده می‌شود. برخی از این سلول‌ها ممکن است جوانه‌های چندقطبی مشابه آنچه در پاراکوکسیدیوئیدومایکوزیس دیده می‌شود، نشان دهند، همچنین اغلب اوقات با اسفرول‌های گونه‌های کوکسیدیوئیدس اشتباه می‌شوند. در دمای 25 درجه‌ی سانتیگراد فرم رشته‌ای (فیلامنتوس) ساختمان‌های میوه‌ای تولید می‌کنند که شامل یک وزیکول، ساقه‌های رونده و برگشتی، اسپورانژیوم‌های کروی و اسپورانژیوسپورها و همچنین زیگوسپورها است.