کاهش ۷۰ درصدی خطاهای آزمایشگاهی با دانستنی‌های قبل از آنالیز
دکتر حبیب‌اله گل افشان،عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز
طرز نگهداری نوارهای ادرار و منابع خطا در واکنش‌های رنگی آن
قسمت هشتم
میکروآلبومین‌اوری
میکروآلبومین‌اوری به حضور آلبومین در ادرار، زیر آستانه تشخیصی نوار معمولی ادرار گفته می‌شود. میکروآلبومین‌اوری از ۲۰۰-۲۰ میلی‌گرم در لیتر یا دفع ۲۰۰-۲۰ میکروگرم در دقیقه متغیر است. بیماران مبتلا به دیابت و پرفشاری خون بایستی سالانه برای میکروآلبومین‌اوری آزمایش شوند، زیرا شناخت این مرحله از آسیب کلیوی ممکن است با کنترل دارویی قابل بازگشت باشد. در بیماران دیابتی با میکروآلبومین‌اوری خطر قلبی عروقی ۴ تا ۶ برابر افزایش می‌یابد و میکروآلبومینوری به عنوان یک فاکتور خطر برای نارسایی کلیه است. به طور معمول سطح میکروآلبومین ادرار با مقایسه به کراتینین ادرار در یک نمونه راندوم انجام می‌گیرد. چنانچه ادرار دارای بیشتر از mg30 آلبومین به ازای هر گرم کراتینین باشد بیماری کلیه بدون در نظر گرفتن سرعت فیلتراسیون گلومرول مطرح می‌گردد. میکروآلبومین با روش‌های سنجش ایمونولوژیک، نفلومتریک و سنجش رادیوایمونواسی قابل اندازه‌گیری است.
آزمایش میکروآلبومین را می‌توان به صورت فوری با استفاده از نوار Micral II به طریق ایمونولوژیک انجام داد.
اکسی‌تتراسیکلین ممکن است با این روش تداخل کرده و مقدار بیشتری نشان دهد . فراهم بودن نوارهای ادراری بر پایه واکنش ایمونوشیمی (Immunochemistry) برای سنجش اختصاصی آلبومین با حساسیت بالا و نیز با محاسبه نسبت آلبومین به کراتینین می‌توان میکروآلبومینوری را در نمونه راندوم یا صبح گاهی اندازه‌گیری کرد.
از روش‌های ایمونوشیمی می‌توان به نوار ادراری Micral test و Immunodip اشاره کرد که واکنش رنگی میکروآلبومین با چشم قرائت شده و نیاز به نمونه صبحگاهی دارد.
قطعه نمایش آلبومین در نوار آزمایش Micral به آنتی‌بادی ضد آلبومین که با آنزیم کانژوگه شده است آغشته گردیده است. نوار بمدت ۵ ثانیه تا سطحی که با علامت مشخص شده است در ادرار قرار گرفته و در حضور آلبومین کمپلکس آنتی‌ژن-آنتی‌بادی بوجود می‌آید. کمپلکس‌های ایجاد شده به طرف بالا حرکت کرده و به سطحی می‌رسند که با سوبسترای آنزیم کانژوگه شده برخورد می‌کنند و در نتیجه واکنش رنگی آنزیم با سوبسترا از رنگ سفید تا قرمز با توجه به مقدار آلبومین شکل می‌گیرد. رنگ تولید شده با چارت رنگی بعد از یک دقیقه قرائت می‌شود. حساسیت این روش ۱۰-۰ میلی‌گرم آلبومین در دسی‌لیتر است.
برای سنجش آلبومین با نوار Immunobid از روش ایمونوکروماتوگرافی استفاده می‌شود. بدین مفهوم که هر نوار در یک ظرف مخصوص قرار دارد که بمدت ۳ دقیقه در ادرار قرار گرفته و مقدار کنترل شده‌ی نمونه از طریق یک دریچه وارد ظرف می‌شود. ادرار با ذرات آبی رنگ لاتکس که با آنتی بادی علیه آلبومین انسانی آغشته شده‌اند مجاور می‌گردد. حرکت لاتکس روی نوار ایجاد باندهای آبی رنگ می‌کند و با توجه به اینکه حرکت کمپلکس ایمنی آلبومین با ذرات لاتکس و حرکت ذرات آزاد لاتکس متفاوت است ایجاد دو باند جداگانه آبی رنگ به مفهوم مثبت بودن آزمایش است. پهنای باند و شدت آبی بودن با میزان میکروآلبومین‌اوری نسبت مستقیم دارد.
سنجش نسبت آلبومین به کراتینین
نوارهای سنجش اختصاصی آلبومین بر اساس پیوند رنگ به آلبومین (dye test) با توجه به رنگ استفاده شده قادر به اندازه گیری ۸ الی ۲۰ میلی‌گرم آلبومین در دسی‌لیتر می‌باشند.
سنجش کراتینین ادرار توسط نوار ادراری بر اساس خاصیت شبه پروکسیداز کمپلکس کراتینین با مس است، که با اکسید کردن یک کروماژن تغییر رنگی در ارتباط با میزان کراتینین ادرار می‌دهد.
هدف از سنجش کراتینین ارتباط دادن غلظت آلبومین نمونه ادرار و تصحیح برای پرآبی یا کم آبی بدن است. با توجه به اینکه تولید و مقدار دفع کراتینین برای هر شخص ثابت است از این‌رو و با محاسبه نسبت دفع آلبومین به کراتینین، قرائت مقدار آلبومین در یک نمونه راندوم برای ادرار غلیظ یا رقیق از نظر پرنوشی یا کم‌نوشی تصحیح می‌شود. مقدار کراتینین براساس ۱۰، ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰،.. mg/dl گزارش می‌گردد. برای محاسبه نسبت آلبومین به کراتینین از آنالیزور مخصوص قرائت نوار استفاده می شود و نتایج غیر طبیعی(Albumin – creatinine) بین mg/g30-300 می‌باشد.
پروتئین بنس جونز(Bence – Jones)
پروتئین بنس جونز زنجیره سبک لاندا یا کاپا از مولکول ایمونوگلوبولین بوده که به علت وزن سبک (۴۴۰۰۰دالتون) براحتی از گلومرول فیلتر می‌شود. پروتئین بنس جونز در ۴۰ تا ۶۰ درجه سانتی‌گراد رسوب کرده و با حرارت بیشتر محلول می‌گردد. تخمین زده می‌شود که حدود ۵۰ تا ۸۰ درصد مبتلایان به میلوم مالتیپل دفع ادراری زنجیره های سبک ایمونوگلوبولین دارند. میلوم مالتیپل سرطان پلاسما سل است. ترشح زنجیره‌های سبک از یک گرم در روز تا ۱۵ الی ۲۰ گرم در روز متغیر است. گفتنی است که پروتئین بنس جونز برای میلوم مالتیپل اختصاصی نیست بلکه در سرطان غدد لنفاوی و اختلالات لنفوپرولیفراتیو ممکن است مشاهده شود. کلیه مایلومایی به کلیه آسیب دیده در بیماران مالتیپل مایلوما گفته می‌شود که دفع مزمن پروتئین بنس جونز موجب آسیب به کلیه و دفع پروتئین‌های دیگر می‌گردد. بهترین روش شناسایی این پروتئین الکتروفورز و ایمونوالکتروفورز روی ادرار غلیظ است. گفتی است که پروتئین بنس جونز با سولفاسالیسیلیک اسید جواب مثبت ولی با نوار ادرار جواب منفی می‌دهد.
آزمایش حرارتی (رسوب حرارتی)
پروتئین بنس جونز در حرارت ۴۰ تا ۶۰ درجه (میانگین ۵۶ درجه) رسوب کرده اما در ۱۰۰ درجه محلول می‌گردد. در سرد شدن لوله آزمایش، مجدداً رسوب در ۶۰ درجه ظاهر گشته ولی در کمتر از ۴۰ درجه حل می‌گردد.
روش کار:
- چند سی‌سی ادرار سانتریفوژ شده در لوله آزمایش ریخته و با چند قطره ۱۰% اسید استیک pH را در محدوده ۵/۵-۵ تنظیم کنید.
- ادرار را برای ۱۵ دقیقه در حرارت ۵۶ درجه نگه دارید، تولید رسوب بیانگر پروتئین بنس جونز است.
- چنانچه رسوبی شکل یافت لوله را در آب جوش برای ۳ دقیقه قرار دهید. کاهش رسوب بیانگر پروتئین بنس جونز بوده در حالیکه افزایش رسوب مربوط به پروتئین‌های دیگر است.
در اینحالت وقتی که ادرار نزدیک دمای ۱۰۰ درجه است آن را فیلتر کنید، پروتئین بنس جونز از فیلتر عبور کرده چون در این حالت محلول است ولی بقیه پروتئین‌ها در فیلتر به دام می‌افتند. حال با سرد شدن لوله فیلتر شده چنانچه رسوبی در ۶۰ درجه مشاهد شده و دو مرتبه در ۴۰ درجه محلول شد پروتئین بنس جونز مطرح می‌گردد.
آزمایش تولوئن سولفونیک اسید(Toluene sulfonic acid test) برای پروتئین بنس جونز
معرف تولوئن سولفونیک اسید پروتئین بنس جونز را رسوب داده و قادر به شناسایی ۰/۰۳ میلی‌گرم در سی‌سی ادرار است. این معرف آلبومین را رسوب نمی‌دهد اما چنانچه گلوبولین در غلظت بیشتر از mg500 در دسی‌لیتر وجود داشته باشد آزمایش را مثبت می‌کند.
تهیه معرف‌ها
- toluene sulfonic acid (پاراتولوئن سولفونیک اسید) ۱۲ گرم
Glacial acetic acid ( اسید استیک گلاسیال) ۱۰۰ سی سی
روش کار:
- دو سی‌سی ادرار صاف شده را در یک لوله آزمایش بریزید
- از کنار لوله آزمایش یک سی‌سی معرف به آرامی در ۱۵ تا ۳۰ ثانیه اضافه کنید.
- با ضربه انگشت لوله را مخلوط کنید.
- تشکیل رسوب در ۵ دقیقه بیانگر زنجیره‌های سبک است.
یوروبیلینوژن
بیلیروبین مستقیم همراه با صفرا از کبد وارد روده کوچک می‌گردد و چون جذب دوباره آن صورت نمی‌گیرد راهی روده بزرگ می‌گردد. در روده بزرگ تحت اثر باکتری‌ها هیدرولیز و سپس به ترکیبات یوروبیلینوژن، مزوبیلی‌روبینوژن و استرکوبیلی‌نوژن تبدیل می‌گردد. حدود ۵۰% یوروبیلینوژن دارای گردش انتروهپاتیک است، بدین مفهوم که باز جذب شده و از طریق سیستم گردش پورتال وارد کبد و دو مرتبه به روده باز گردانده می‌شود. به طور طبیعی روزانه کمتر از ۴ میلی‌گرم (بین ۰/۵ تا ۲/۵ میلی‌گرم یا واحد در ۲۴ ساعت) از ادرار خارج می‌شود. از مهمترین علل افزایش یوروبیلینوژن ادرار عبارتند از:
- ناتوانی کبد برای دفع یوروبیلینوژن در گردش انتروهپاتیک از قبیل آسیب به سلولهای کبدی به علت هپاتیت ویروسی، داروها، مواد سمی، سیروز کبدی و نارسایی احتقانی قلب (CHF)
- افزایش تولید بیلیروبین و یوروبیلینوژن ناشی از همولیز
از کاتابولیسم هر گرم هموگلوبین حدود ۳۵ میلی‌گرم بیلیروبین تولید می‌شود که با ورود به روده انبوه یوروبیلینوژن را تولید می‌کند. کبد در گردش انتروهپاتیک توانایی پاک‌سازی این ورود انبوه به خون را نداشته و دفع ادراری یوروبیلینوژن افزایش می‌یابد و این در حالی است که بیلیروبین ادرار در همولیز منفی است. مدفوع با دفع زیاد یوروبیلینوژن در همولیز قهوه‌ای تیره می‌شود. گفتنی است که یوروبیلینوژن در ادرار و مدفوع بیرنگ است ولی شکل اکسید شده آن یا یوروبیلین رنگی است.
در کم‌خونی مگالوبلاستیک یا کم‌خونیهایی که با دیس‌اریتروپویز همراهی دارند، مرگ گلبول‌های قرمز هسته‌دار در مغز استخوان موجب تولید بیلیروبین و در نتیجه افزایش دفع ادراری یوروبیلینوژن می‌شود.
یوروبیلی نوژن ادرار در تب و کم آبی بدن(dehydration) نیز افزایش می‌یابد.
نکته مهم: یافتن مقدار زیاد یوروبیلینوژن در ادرار بیمار مبتلا به ژاندیس در افتراق انسداد مجاری صفراوی و انسداد قسمت فوقانی روده از همولیز کمک کننده است.
بیلیروبین در انسداد فوقانی روده و مجاری صفراوی وارد روده بزرگ نمی‌شود و از این‌رو با وجود مثبت شدن بیلیروبین ادرار کاهش دفع یوروبیلینوژن ادراری مشاهده می‌شود. مدفوع بیرنگ بازتابی از کاهش مواد رنگی ناشی از بیلیروبین است.
استفاده از آنتی‌بیوتیکهای گسترده طیف با نابود کردن فلور میکروبی روده از تولید یوروبیلینوژن جلوگیری کرده و سطح ادراری آن را کاهش می‌دهد.
نکته مهم: گاهی ادرار بیماران مبتلا به تالاسمی و یا هموگلوبینهای ناپایدار و یا کم‌خونیهای همولیتیک به واسطه اجسام هاینز(Heinz body) به علت دفع مزوبیلی‌فوشین (mesobilifuscin) به رنگ قهوه‌ای تیره در می‌آید. گفتنی است که این ماده از متابولیتهای گروه هیم (Heme) بوده و با قطعه نمایشگر بیلیروبین و یوروبیلینوژن و خون واکنش نمی‌دهد.
سنجش یوروبیلینوژن
با نوارهای multistix اساس اندازه‌گیری یوروبیلینوژن بر پایه واکنش آلدئیدی ارلیخ می‌باشد.
محیط اسیدی
رنگ قهوه‌ای متمایل به قرمز 
p. dimethyl amino Benzal dehyde + urobilinogen
منابع خطا
آزمایش فوق برای یوربیلینوژن اختصاص نبوده بلکه موادی مانند پورفوبیلی‌نوژن، پارا آمینو سالیسیلیک اسید و متابولیتهای آن، سولفانامیدها، پروکائین، ۵- هیدروکسی ایندول استیک اسید، ایندول و متیل‌دوپا با قطعه نمایشگر واکنش مثبت می‌دهند. قطعه نمایش یوروبیلینوژن در نوار سنجشChemstrip آغشته به
است که در واکنش با یوروبیلینوژن در محیط اسیدی ایجاد رنگ قرمز کرده و به ۴ /۰ میلی‌گرم یوروبیلینوژن در دسی‌لیتر حساس بوده و بر خلاف واکنش ارلیخ برای یوروبیلینوژن اختصاصی است.
اندازه‌گیری یوروبیلینوژن نیاز به ادرار تازه دارد. یوروبیلینوژن ناپایدار بوده و به سرعت به یوروبیلین تبدیل می‌گردد. قطعه نمایش برای تشخیص یوروبیلین حساس نیست. داروی فنازوپیریدین با رنگی کردن نوار در پ هاش اسیدی قرائت واکنش را مشکل می‌کند. ممکن است گاهی بیلیروبین ادرار با قطعه نمایش یوربیلی نوژن رنگ سبز تولید کند.
اوج دفع ادراری یوروبیلینوژن بین ساعت ۲ تا ۴ عصر (۴-۲ PM) بعد از خوردن ناهار است و از این رو جمع آوری ادرار ۲ ساعته در این مدت ارزیابی بهتر از سنجش یوربیلینوژن در بیماریهای کبدی بدست می‌دهد. قلیایی شدن ادرار کمک به دفع بیشتر بیلیروبین و یوروبیلینوژن می‌کند.
اسید اسکوربیک یا ویتامین C
اسید آسکوربیک دارای خاصیت احیا کنندگی قوی بوده و از این‌رو مقدار زیاد آن موجب کاهش یا منفی شدن آن دسته از واکنش های نوار ادراری که بر پایه اکسیداسیون صورت می‌گیرد می‌شود.
قطعه نمایش گلوکز، خون، بیلیروبین، نیتریت، و استراز لکوسیتی در حضور مقدار زیاد آسکوریک اسید بخوبی عمل نکرده و موجب کاهش یا منفی شدن پارامترهای فوق می‌گردد.
یکی از راههای شناخت این پدیده مشاهده بیش از ۲ عدد گلبول قرمز در میدان میکروسکوپی در رسوب ادرار و منفی بودن قطعه نمایش خون با نوار است.
دفع زیاد اسید آسکوربیک در درمان با اسید اسکوربیک و خوردن مواد حاوی آن رخ می‌دهد. گفتنی است که سولفات و اگزالات از متابولیتهای آسکوربیک اسید بوده که توانایی تولید سنگ را دارند. برای سنجش آسکوربیک اسید از خاصیت احیاکنندگی آن و تبدیل معرف فسفومولیبدات (phosphomolybdate) در بافر اسیدی به مولیبدنوم(molybdenum) و تولید رنگی آبی استفاده می‌شود. حضور ال دوپا و جنتیسیک (Gentisic acid) موجب پاسخ کاذب مثبت می‌شوند.
بیلیروبین
قطعه نمایشگر نوار ادراری برای آشکار سازی بیلیروبین در ادرار با معرف املاح دیازونیوم (diazonium salt) در محیط اسیدی آغشته می‌گردد. مقدار طبیعی بیلی روبین ادرار حدود ۰/۰۲ میلی‌گرم در دسی‌لیتر است و در ارتباط با بکارگیری نوع ملح دیازونیوم آستانه حساسیت نوارهای ادراری از ۰/۲ میلی‌گرم تا ۸ میلی‌گرم در دسی‌لیتر متغیر است.
بیلیروبین از کاتابولیسم هموگلوبین در سیستم رتیکولواندوتلیال تولید می‌شود. بیلیروبین غیر مستقیم با پیوند به آلبومین به کبد جهت کانژوگه شدن با گلوکورونیک اسید منتقل می‌شود. بیلیروبین پس از کانژوگه شدن ( بیلیروبین مستقیم) ماده‌ای پولار شده که در آب محلول و از گلومرول فیلتر می‌شود، در حالیکه بیلیروبین غیر مستقیم غیر پولار بوده و از ادرار دفع نمی‌شود.
در روند طبیعی بیلیروبین مستقیم از مجاری صفراوی وارد روده شده که به یوروبیلیوژن تبدیل می‌گردد. دفع ادراری بیلیروبین مستقیم بازتابی از بازگشت شکل کانژوگه شده آن به خون است که غیر طبیعی می‌باشد. انسداد مجاری صفراوی داخل و خارج کبدی و بیماریهای التهابی هپاتوسلولار کبدی که سلولهای کبدی نتوانند بیلیروبین کانژوگه شده را به کانال‌های صفراوی ترشح کنند با مثبت شدن بیلیروبین ادراری همراهی دارند. سنگ کیسه صفرا و سرطان سر پانکراس از موارد انسداد خارج از کبدی و ظاهر شدن بیلیروبین در ادرار هستند. انسداد مجاری صفراوی مدفوع را بیرنگ و گاهی به آن رنگ گچی می‌دهد. این حالت در سنگ کیسه صفرا به طور متناوب و در سرطان سر پانکراس تا زمان عمل جراحی به صورت پیوسته است.
در هپاتیت ویروسی حاد و مصرف داروهایی که منجر به کلستاز (Cholestasis) می‌شوند و همچنین در هپاتیت ناشی از الکل ممکن است بیلیروبینوری قبل از ظاهر شدن ژاندیس مثبت شود.
در هیپربیلیروبینمی‌های ارثی مانند سندرم‌های دوبین جانسون ( Dubin – Johnson) و روتور (Rotor) که اختلال در ترشح بیلیروبین مستقیم به مجاری صفراوی است آزمایش بیلیروبین ادرار مثبت می‌شود ولی در سندرم‌های گیلبرت (Gilbert) و کریگلرنجار (Crigler – Naggar) آزمایش بیلیروبین ادراری منفی است.
بیلیروبینوری به ادرار رنگ زرد قهوه‌ای و گاهی متمایل به سبز قهوه‌ای داده و تست کف (Foam) مثبت می‌شود، بدین مفهوم که اگر لوله آزمایش تکان داده شود ایجاد کف زرد می‌کند، در حالی که مواد زرد غیر بیلیروبین ایجاد کف سفید می‌کنند.
مثبت شدن بیلیروبین ادرار و منفی شدن یوروبیلینوژن بیانگر انسداد پیشرفته مجاری داخلی یا خارجی صفراوی است. منفی شدن بیلیروبین ادرار همراه با مثبت شدن یوروبیلینوژن و مدفوع تیره رنگ از نشانه های ژاندیس به علت همولیز است.
مثبت شدن بیلیروبین ادرار در اوایل و مثبت شدن تأخیری یوروبیلینوژن ادرار در آسیب التهابی کبد مانند هپاتیت و کلستاز ناشی از دارو دیده می‌شود.
منابع خطا
نمونه ادرار برای سنجش بیلیروبین ادرار بایستی تازه باشد زیرا بیلیروبین کانژوگه شده بسرعت هیدورلیز شده و ایجاد بیلیروبین آزاد می‌کند که نوار حساسیت زیادی به تشخیص آن ندارد. اکسید شدن بیلیروبین به بیلی‌وردین و قرار گرفتن لوله آزمایش در معرض نور موجب کاهش حساسیت نوار در شناسایی بیلیروبین می‌گردد. مقدار زیاد ویتامین C و نیتریت نیز موجب کاهش حساسیت نوار در سنجش بیلیروبین می‌گردند.
متابولیتهای دارویی مانند فنازوپیریدین (pyridium) در پ هاش اسیدی ایجاد رنگ قرمز روی نوار کرده که بر رنگ خرمایی یا قهوه‌ای مایل به زرد بیلیروبین پوشش می‌گذارد. داروی ریفامپین و متابولیتهای کلروپرمازین ممکن است مثبت کاذب دهند. یوروبیلینوژن با قطعه نمایشگر بیلیروبین واکنش نمی‌دهد.
ایکتوتست یا آزمایش بیلیروبین با قرص
قرص سنجش بیلیروبین حاوی املاح دیازونیوم مانند پارانیتروبنزین دیازونیوم پاراتولوئن و یا ۲ و ۶ دای‌کلروبنزین‌دیازونیوم تترافلوروبورات می‌باشد که با مواد دیگری از قبیل سولفوسالیسیلیک اسید و بیکربنات سدیم مخلوط شده است. قرص در سنجش بیلیروبین حساس‌تر از نوار ادراری بوده و توانایی آشکارسازی ۰۵/۰ میلی‌گرم بیلیروبین در دسی‌لیتر را دارد. در زیر قرص (mat) ورقی از پنبه نسوز و نیتروسلولز قرار می‌گیرد که آب را بخود جذب کرده و بیلیروبین را برای واکنش با قرص در سطح خود قرار می‌دهد.
روش آزمایش:
- حدود ۱۰ قطره ادرار روی ورقه مخصوص (mat) بریزید.
- یک قرص را در وسط ناحیه خیس شده قرار دهید و یک قطره آب را روی قرص بریزید.
- بعد از ۵ ثانیه یک قطره دیگر آب روی قرص بریزید به طوری که قطره آب سر ریز شده و روی ورقه بریزد. بعد از ۳۰ ثانیه قرص را جابجا کرده و برای رنگ آبی تا بنفش که بیانگر آزمایش مثبت است بررسی کنید. رنگ صورتی و قرمز بیانگر آزمایش منفی است.
در این آزمایش داروهای ریفامپین، کلروپرمازین و متابولیتهای آن و پیریدیوم، متابولیتهای اسید مفنامیک و فلوفنامیک مثبت کاذب می‌دهند.
برای کاهش دادن تداخل دارویی از آزمایش شست (wash- Through) استفاده می‌شود. بدین مفهموم که پس از ریختن ۱۰ قطره ادرار روی ورقه مخصوص ۱۰ قطره آب هم اضافه می‌شود و سپس قرص بیلیروبین را روی کاغذ قرار داده و آزمایش مانند قبل انجام می‌شود، ایجاد رنگ یکنواخت آبی تا بنفش بیانگر حضور بیلیروبین است در حالی که مواد مداخله‌گر ایجاد رنگ کم کرده یا رنگی تولید نمی‌کنند.
افتراق ادرار از مایع آمنیون
ادرار در بردارنده نیتروژن اوره درغلظت حدود mg/dl 300 وکراتینین بیشتراز mg/dl10 است، درحالی که غلظت این مواد درمایع آمینون به ترتیب حدود۳۰ و mg/dl3/5 است. هر چند جداسازی با این آزمون‌ها امکان دارد ولی بهترین آزمون سنجش فیبرونکتین جنینی در نمونه است. تشخیص مایع آمنیون در هنگام پارگی بدون موقع پرده نیز مهم بوده و اخطاری جهت زایمان زودرس یا عفونت است. افتراق مایع آمنیون از ترشحات دستگاه ژنیتال بسیار حائز اهمیت است. برخلاف ترشحات دستگاه ژنیتال که PH آن بین ۵/۵-۴/۵است، مایع آمینون دارای PH قلیایی ۷/۵-۷ است و با استفاده از کاغذ نیترازین که در اینPH آبی می‌شود، می‌توان مایع آمنیون را تشخیص داد۰ از راههای تشخیص مایع آمنیون آزمون سرخسی(Fern test) و سنجش فیبرونکتین جنینی است.
جدول مقادیر نرمال در ادرار
| کراتینین | مردان mg/kg/d14-26
زنان mg/kg/d11-20 |
سدیم | meq/40-220 |
| اوره | gr/d12-20 | پتاسیم | meq/l25-125 |
| اسید اوریک | mg/dl250-750 | پروتئین | mg/d150> |
| کلسیم | mg/dl100-300 | کلر | mmol/d110-250 |
| فسفر | gr/d0/4-1/3 | ||
| سیترات | mmol/day1/4-4/3 | ||
| اگزالات | mmol/day228-627 |